Tarikatlerden biri de bu: ‘Yehova Şahitleri’

(Yazan Thomas Cosmades)

İrili ufaklı, dinlerin dolaştığı şu dünyada 1884 yılında yepyeni bir tarikat doğdu. İlkin Tanrıtanımaz biri olan Charles T. Russel, akıllara durgunluk veren bir öğretişin kurucusu oldu. Başlangıçta ‘Russelistler’ adını taşıyan, 1931 yılındaki bir kongrede ‘Yehova’nın Şahitleri’ adını takınan bu kuruluş, yüz yıl içinde uluslar arası bir örgüt olarak gelişti, yeryüzünün dört yanına yayıldı ve yayılmasını sürdürmektedir.

Kendine özgü öğretişi Kutsal Kitapları çıkardığını savunan bir örgüt, pek çok dilde yayınlanan Tasarrut Kulesi dergisiyle ve başka yayınlarla sayısız kişiyi etkileyip içine çekmektedir. Sokak köşelerinde dikilerek, ya da ev ev dolaşarak Tasarrut Kulesi dergisini sürenlerle karşılaşmayan hiç kimse yok gibi. Kişinin dili neyse, Tasarrut Kulesi o dilde basılmaktadır.

Tasarrut Kulesi bağlılarının kuramları Kutsal Kitap’tan desteklenebilir mi? Sürekli olarak değiştirilen bu öğretişin 1917 ile 1928 yılları arasında tam 148 noktada değişiklikten geçtiği vurgulanmalı. Bu kısa yazımızda Yehovan’nın Şahitleri diye bilinen kuruluş bağlılarının temel öğretişlerine dayanarak, Kutsal Kitap’tan belirlenen kanıtlarla bu varsayımların yersizliği ve uyumsuzluğuna değinilecek.

1.) Tasarrut Kulesi öğretişine göre, bedenle bir olan ruhun sonsuzluğu yoktur. Cehennem durumu mezardan ayrı bir şey değildir. İnsan da hayvan gibi ölür, gömülür, kötüler, saman alevi gibi yok edilir. Vaiz 3:18-19’un yanlı yorumundan çıkarılan bu kurama rağmen, Kutsal Kitap’ta Yaradan’ın insanı – havyanları değil – Sonsuz Yaradan, insanın düşüncesine sonsuzu koydu (Vaiz 3:11-14). Ademoğlu’nun kendi ruhu üzerinde gücü yeterliliği yoktur. Yaradanımız Yargıç’tır (Vaiz 8:6-8). İnsanın canını, ruhunu sonsuz için yalnız İsa Mesih kurtarabilir (Romalılar 6:23; 8:11; 2.Timoteos 1:10; 1.Petrus 3:18; Yuhanna 5:28-29; Mezmurlar 32:1-2).

Kutsal Kitap’ta ŞEOL’dan (HADES) konu edilir. Ölülerin gittiği bu yerde ateş alevlenir (Tesniye 32:22; Luka 16:22-23). Davut, Tanrı’nın göklerde ve ölüler ülkesinde bulunduğunu söyler (Mezmurlar 139:8), ölüler ülkesinde bulunanlar diridir (Amos 9:2; Mezmur 55:13), ölüler ülkesinde ıstırap vardır (Mezmur 116:3; Luka 16:23-25).

İsa Mesih, günah içinde ölenlerin girdiği duruma CEHENNEM der (Matta 5:22,29,30; 10:28; 23:15) sonsuz ateş der (Matta 7:19; 18:6-9; Markos 9:42-48), benden ırak, en elverişsiz ortam der, dış karanlık der (Matta 7:23; 11:22-24; 8:12), ağlayış ve diş gıcırtısı olan yer der (Matta 13:40-42; 22-13; 25:30), ‘Kutsal Ruh’a karşı işlenen günahın bağışlanmayacağını ortam’ der (Matta 12:31-32). (Bakınız Yeşeya 57:20-21; Vahiy 14:9; 11:20).kendi benzerliğinde ve öz niteliğinde yarattığı bildirilir (Yaratılış 1:26-27; 5:1).

2.) Tasarrut Kulesi öğretişlerine göre, İsa Mesih sadece yükseltilmiş bir melek, bir yaratıktır. Bu kuram, Tanrı’nın öğretişine tümden ters düşmektedir: Erden bir kızdan insan yavrusu olarak doğan Yehoşua (İsa) adının anlatımı Kurtaran’dır. Eski Antlaşma peygamberleri O’nu ne bir melek, ne de yaratık tanıttılar. Yeşeya Peygamber, İsa’nın günahlıyı kurtarmaya geleceğini şöyle kutladı:

‘İşte, Tanrı kurtuluşumdur. Korkmayacağım. Çünkü RAB YEHOVA gücüm ve ilahımdır. O bana kurtuluş (Yehoşua) oldu’ (Yeşeya 12:2).

Yeremya Peygamber İsa’yı, ‘Yehova doğruluğumuz’ diye tanımladı (Yeşeya 23:6).

Mika peygamber, O’nun çıkışı eski vakitten, zamansız çağlardandır’ diyerek (Mika 5:2), İsa’nın bir melek ya da yaratık değil, ‘Yehova’nın kendisi’ olduğunu vurguladı. Yeşeya peygamber, O’nu İMMANUEL (ALLAH BİZİMLE) adıyla tanıttı (Yeşeya 7:14). Ardından da şunu bildirdi:

‘Bize bir çocuk doğdu, bize bir Oğul verildi, O’nun adı Şaşılacak Öğütçü, Gücü Yeterli Tanrı, Sonsuzluk Babası, Barış Başkanı olarak çağrılacaktır’ (Yeşeya 9:6).

Peygamberle bunları bildirdi, haberciler olayı kutladı (Matta 1:21-23; Luka 5:21).

İsa Baba’yla eşit nitelikte tapılan Rab’dir (Çıkış 20:3; Matta 2:11; Matta 4:10; 14:33; 20:20; Luka 24:52: Yuhanna 9:38; Filippili ler 2:9-11; Petros 3:22; Vahiy 5:8). Bu dönümde, meleklere tapınmaya kesinlikle izin verilmediğini akılda tutmak gerekir (Vahiy 19:10; 22:8-9). Bunun tersine, İsa Mesih’e ilişkin şu ilginç Tanrı buyruğuyla karşılaşırız Kutsal Söz’de:

‘Tanrı ilk doğanı dünyaya sunduğunda şöyle der: ‘Tanrı’nın tüm melekleri O’na tapınsın’ (İbraniler 1:6).

Meleklerin O’na tapındığı kişinin bir yaratık değil, Yaradan olduğu belirgindir. RAB YEHOVA bir yaratığa tapanın puta tapıcı olduğunu kesinlikle vurgular.

Davut Peygamber, ‘Işığım ve kurtuluşum (Yehoşua) YEHOVA’dır diye ilahi yükselterek (Mezmur 27:1), İsa’nın YEHOVA olduğunu vurguladı. Zamansız çağların kurulunda, Baba Tanrı, öncesiz Oğlu Mesih’e şu vaatte bulundu:

‘Seni uluslara Işık olarak vereceğim’ (Yeşeya 49:6).
‘Tanrı Işıktır’ (1.Yuhanna 1:5).

KURTARICI YEHOVA, Eski Antlaşma’da kendisini şöyle tanıtır: ‘İlk Ben’im. Benden başka Allah yoktur’ (Yeşeya 44:6; 48:12). Ve Kurtarıcı Mesih’in şöyle tanıtması ilginç değil midir? ‘İlk ve Son Ben’im’ (Vahiy 1:8-17; 22:13; İbraniler 13:8). Rab’den başka böyle kim konuşabilir?

3.) Tasarrut Kulesi öğretişine göre, Rab İsa’nın ölüler arasından dirilişi bedensel diriliş olamaz. İsa’nın bedence dirilmediği, bedenin eriyerek dağıldığı, İsa’nın sadece ruh niteliğinde mezardan ayrıldığı tasarımlanır. Bunun tam tersine, İsa görkemle dirilip öğrencilerine açıklandığında,

‘İşte ellerime, ayaklarıma bakın; ben O’yum’ dedi. Bana ellerinizle dokunun ve görün. Çünkü ruhun bedeni de, kemiği de yoktur. Oysa gördüğünüz gibi, benim var’ (Luka 24:39).

Aynı konuyla ilgili olarak şu yerleri araştırın; Mezmur 16:10; Matta 26:32; Yuhanna 2:19; Matta 28:6; Habercilerin İşleri 26:23; 2:24; 3:14-15; 4:33; 10: 39-41; Romalılar 1:4. Bu konuda kanıtlar çoktur.

4.) Tasarrut Kulesi öğretişine görei Kutsal Ruh, Tanrı kişiliğinden yoksun bir enerji ve uygulama gücüdür. Ne var ki, Tanrı’nın Sözü Kutsal Ruh’u, Baba’yla ve Oğul’la eşit kişiliği olan diri ve etkin Ruh olarak tanıtır. İsa’nın sözlerini düşünmeli:

‘Gitmem sizin için daha iyidir, çünkü gitmezsem Avutucu size gelmez’ (Yuhanna 16:7).

‘Kutsal Ruh Rab’dir’ (2.Korintliler 3:17).

‘İnsanın yaratılışında etkin YARADAN’DIR’ (Eyub 33:4).

‘Kutsal Ruh inanlıya konuşandır, sevendir, insanı Tanrı’ya kutsal kılandır, inanlının yaşamında sağlıklı ürünleri oluşturandır, düşünen, karar verendir: (Habercilerin İşleri 5:3-4-9; 10:19; 13:2; 15:28; Romalılar 8:27; 15:30; Efesliler 4:30; Selanikliler 5:19; Yeşeya 63:10; İbraniler 10:29; Yuhanna 3: 5-8; Romalılar 15:16; Galatyalılar 5:22). Kutsal Ruh’un kişiliği tanınmada, Tanrı iyilikleri bilinemez.

5.) Tarassut Kulesi öğretişine göre, insanın günahtan dönüp Mesih’in sagladıgı iman yoluyla yeniden doğması gerekli değil. Yehova Şahitleri inançlarını içeren yayınları yaymak için çok çaba gösterirler, bunu en önemli yükümlülükleri sayarlar.

Ama İsa Mesih, günahlı insanın yukarıdan yeniden doğmaya gereksinimini vurgular (Yuhanna 3:3-5).

Çünkü ölümlü degil,ölümsüz bir tohumdan,yani Tanrı’nın diri ve kalıcı sözü aracılıgıyla yeniden dogdunuz.1.Petrus 1,23


Yeniden doğuşla suçların bağışlanması gerçekleşir (Efesliler 1:7; 1.Yuhanna 1:9).

Yeniden doğuş Tanrı’nın kayrasıyladır (Efesliler 2:8-9).


Cana kesin güvenlik sağlar, sonsuz güvenliğini varlıkta kesinkes kanıtlar (Yuhanna 3:1; 5:13; Koloseliler 2:2).


Sonsuz yaşam güvenliğini taşıyan Tanrı bağlısı, bir örgüte ya da din merkezine değil, alçakgönüllülükle Tanrı’ya ve insan kardeşe hizmet sunar (Efesliler 2:10; 6:7).


Mesih’le birlikte miras ortağı ve Tanrı’nın ev halkı olur (Romalılar 8:17; Galatyalılar 4:7).

,Tüm evrende hiçbir gücün bu yetkiyi ondan alamayacağına güvenir (Yuhanna 10:29; İbraniler 13:6).


İsa Mesih’in görkemle gelişini, bu gelişle kesin ve belirgin özgürlüğü bekler (Romalılar 8:23; 1.Selanikliler 4:13-18; Vahiy 1:7; 22:20).

6.) Tarassut Kulesi öğretişine göre – bunun ikide bir değiştirildiği anımsansın – İsa 1914, 1925 ya da 1938 yıllarında göze görünmeden dünyaya gelmiş, yeni düzen kurmuştur. Buna karşı Tanrı Sözü, İsa Mesih’in yeniden gelişinin gözle görülür görkemli bir olay niteliğinde belireceğini açıklar. Hiçbir kimse bunun tarihini bilemez, varsayımlar çıkaramaz. İsa, Babası’nın yüceliğinde melekleriyle gelecek, insan soyu tarafından yüceltilecek. O’nun yeniden gelişi, tarihin doruğundaki parlak bir olaydır, herkesçe görülecektir.


Bakınız: Daniel 7:13-14F; Zekerya 12:10; 14:4-9; Vahiy 1:7; 11:15; 22:20; Matta 26:64; 24:27-30, 36; Luka 12:40; 1.Selanikliler 5:2-3; Matta 16:27; 25:31-32; Markos 8:38; 2.Selanikliler 1:7-8; Vahiy 3:11; 16:15; 1.Yuhanna 3:2; Yakup 5:8; Filipililer 3:20-21; Koloseliler 3:4; 1.Petrus 5:4; 2.Timoteos 4:1.

Bu ayetlerin tümü, İsa Mesih’in gözle görülür biçimde dünyamıza dönüşüne değinir ve şu uyarı vurgulanır:


‘Bu umudu taşıyan herkes, Mesih’in suçsuz olduğu gibi, kendini suçtan arıtır’ (1.Yuhanna 3:3).


En üstün gerek, yeniden doğuşla günahtan arıtılmak, sonsuzun güvenine kavuşmak, Mesih’in gelişine hazır olmaktır. Tanrı tektir, kurtuluş tektir. Günahtan arıtılmayanın Tanrı katında durabilmesi olanaksızdır. Seven Tanrı, Mesih’ini kurtarıcı olarak atadı. Günahtan dönüp O’na iman etmek, yaşamın da, sonsuzun da biricik güvencesidir. Tanrı’nın kayra çağrısı evrenseldir