Sevgili Rüzgar,
Çok güzel bir yazı. Tümüyle katılıyorum. Ama maalesef bu söylediklerini, hep başkalarında görüyoruz. Kendimizde aramıyoruz. Hep başkalarının ‘geçimsizliği’ söz konusu. Bu yüzden de Rab’de büyümüyoruz.

Kimse yanlış anlamasın. Ben kendimi de eleştiriyorum. Bunları bildiğim ve Rab’bin Ruhu’nu taşıdığım halde, bazen farkına varmadan ‘geçimsiz’ davranabiliyorum. Ama bu şuur altı oluyor ve hemen Kutsal Ruh uyarıyor ve ben de tövbe edip, af diliyorum. Bilerek asla ve hiçbir konuda günah işlemem ve hiçbir konuda da günahta barınmam. Bu bir övünme değil, her Mesih imanlısının yapması gereken bir şeydir. Çünkü, bir de tam tersini düşünün: “Ben bilerek günah işlerim, tövbe etmem ve bildiğim halde içimde günah barındırırım”. Kim bu kişiye Hristiyan diyebilir ki?

Bu, ‘ince işler’ peşine düşmezsek; tövbe ve iman ile kendimizi arındırmazsak, sevgili Rüzgar’ın da dediği gibi, dünyalıdan ne farkımız olur? İçki içmeyen, kumar oynamayan, hırsızlık yapmayan dünyalılar da vardır. Bunları yapmazsak, bizim onlardan fazla neyimiz olur? Birlikte kutsallığa doğru yürüyelim ve bu yolda birbirimizi cesaretlendirelim kardeşler.

Ama, ‘geçimsiz’ birinin, geçimsiz olduğu konusunda herkes bir anda hemfikir olabilir. Mesalâ: Bir okulda, bir işyerinde. Hatta mahallede veya kendi evinde. Kime sorarsanız bu ‘ X’ şahıs hakkında: “Amman uzak. Çok kavgacı. Geçimsiz biri. Kendi gölgesiyle kavga arar. Onu bu okulda veya bu iş yerinde seven yok. Tüm ailesi ile kavgalı, komşuları ile kavgalı. Belâlı bir kişi. Sataşır. Dilini hançer gibi kullanıyor” diyebiliyorlar.

Yani herkes, onun hakkında hemfikir. Hemfikir olmayan tek kişi kendisi. Herkes haksız, o haklı. Hayatı boyunca çevresindekilere kan kusturmuş, halâ suçu başkalarında arıyor. Eşi şikâyetçi, evlâtları şikâyetçi, komşusu şikâyetçi. Hatta hayatına girip de ondan şikâyetçi olmayan tek bir kişi bile yokken, hala daha kendi haline kör biri. İşte bu yüzden, yukarıda da söylediğim gibi, bu ‘geçimsizliği’ dua ile kendimizde de aramamız lâzım. Çünkü geçimsizlik, yine sevgili Rüzgar’ın da dediği gibi, yuva bozar ve buna tabii olanları, intihara kadar bile götürür.

Senin gibi olmak istiyoruz Rab. Gözlerimizi aç ki görelim. Sen bizi nasıl görürsen, öyle görelim. Sana boyun eğelim. Ne kadar acı verse, ‘Evet Rab’ diyelim. İçimizden, her zaman, her durumda Mesih’in hoş kokusu yayılsın. Amin.

Sevgi ve Dualarımla.

Â’raf Kardes,
‘Kutsallik’ isimli bir yazim var. Bunu okursaniz, en azindan benim düsüncelerimi daha iyi anlamis olursunuz. Rab’bimiz her birimiz için hazirlamis oldugu ve tasimamiz gereken çarmihlar hazirlamistir. Bunlar sayesinde, her geçen gün, bizleri kendisi gibi yapar. Çünkü bu çarmihlarin tümünü kendisi de tasimistir.

Rab ne kadar iyi, ne kadar kutsal, suçsuz, günahsiz ama neredeyse suçlanmadigi, asagilanmadigi hiçbir konu birakilmadi. O’nun yüzüne bile tükürdüler. Bu yüzden bizler, ne kadar hakli, ne kadar takdire layik olursak olalim, biz de insanlar tarafindan asagilanmaya, hor görülmeye yürekten razi olmazsak, bu çarmihi reddedersek, tabii ki O’nun gibi olamayiz ve yüregimiz aci ve hüzün ile dolar.

“Ey Rab. Raziyim. Asagilanmaya. Tükürülmeye. Degersiz görünmeye. Itilmeye, kakilmaya. Hakarete ugramaya. çünkü ben bunlari zaten hak ediyorum” deyip O’na boyun egmek, eski benligimizi çarmiha germeye razi olmaktir. Bundan sonra da hürriyet gelir.

Baskalari ne düsünürse düsünsün. Nasil yargilarlarsa yargilasinlar. Sadece Rab’bin ne düsündügü önemlidir. Kendimizi Rab’be teslim edelim. Etmeyen can çirpinir. fiziksel ve ruhsal ataklara maruz kaldigimizda, düsmanlarimizi sevmek ve onlar için dua etmemiz gerekir. “Benim hakkimda mi dedi?”, “Beni mi elestiriyor?”, “Acaba ne anlamda söyledi” gibi düsünceleri içimizde barindiracagimiza, Rab’be teslim olup, fiziksel ve ruhsal ölüme razi olmaliyiz.
Rab sizi bereketlesin.

Sevgi ve Dualarimla.

KUTSAL KELÂM’DA KUTSALLIK:

“Beni Güçlendiren’in aracılığıyla, HER ŞEYİ yapabilirim (Filipiler 4:13)

“İman eden sizlere karşı davranışımızın ne denli kutsal, adil, KUSURSUZ olduğuna siz tanıksınız; Tanrı da buna tanıktır” (1.Selanikliler 2:10)

“Sizin tarafınızdan, ya da olağan bir mahkeme tarafından yargılanırsam hiç aldırmam. Kendi kendimi de yargılamıyorum. KENDİMDE BİR KUSUR GÖRMÜYORUM. Ama bu beni aklamaz” (1. Korint.4:3-4)

“Bu nedenle beni örnek almaya çağırıyorum sizi” (1. Korintliler 4:16)

“Tanrı’nın isteği şudur: Kutsal olmanız” (1.Selanikliler 4:3)

“Esenliğin kaynağı olan Tanrı’nın kendisi sizi TÜMÜYLE kutsal kılsın. Ruhunuz, canınız ve bedeniniz, Rab’bimiz İsa Mesih’in gelişinde eksiksiz ve kusursuz olmak üzere korunsun. Sizi çağıran Tanrı güvenilirdir; bunu yapacaktır” (1.Selanikliler 5:23-24)

“Gerçeği öğrenip benimsedikten sonra, BİLE BİLE günah işlemeye devam edersek, günahlar için artık kurban kalmaz; geriye sadece yargının dehşetli beklenişi ve düşmanları yiyip bitirecek kızgın ateş kalır” (İbraniler 10:26-27)

“Günaha karşı verdiğiniz mücadelede henüz kanınızı akıtacak kadar direnmiş değilsiniz” (İbrani.12:4)

“Kutsallığa sahip olmadan, kimse Rab’bi görmeyecektir” (İbraniler 12:14)

“Kardeşlerim, bir kimse iyi eylemleri yokken, imanı olduğunu söylerse, bu neye yarar? Böylesi bir iman onu kurtarabilir mi?” (Yakup 2:14)

“Ruhsuz beden nasıl ölüyse, eylemsiz iman da ölüdür” (Yakup 2:26)

“Yavrularım, kimse sizi aldatmasın. Mesih doğru olduğu gibi, DOĞRU OLANI YAPAN da doğru kişidir. Günah işleyen İblis’tendir. Çünkü İblis başlangıçtan beri günah işlemektedir. Tanrı’nın Oğlu, İBLİS’İN YAPTIKLARINA SON VERMEK İÇİN ortaya çıktı” (1:Yuhanna 3:7-8)

“Tanrı’yı sevmek, O’nun buyruklarını yerine getirmek demektir. O’nun buyrukları da ağır değildir. Çünkü Tanrı’dan doğmuş olan HERKES dünyayı yener. Bize dünyaya karşı zafer kazandıran imanımızdır. İsa’nın Tanrı Oğlu olduğuna İMAN EDENDEN BAŞKA, dünyayı yenen kim?” (1.Yuh.5:3-5)

“Tanrı’dan doğmuş olanın günah işlemediğini biliriz” (1.Yuhanna 5:18)

“GALİP GELENE, Tanrı’nın cennetinde bulunan yaşam ağacından yeme hakkını vereceğim” (Vahiy 2:7)

“GALİP GELEN, ikinci ölümden hiçbir zarar görmeyecek” (Vahiy 2:11)

“GALİP GELENE, saklı mandan vereceğim” (Vahiy 2:17)

“GALİP GELENE, Sabah Yıldızını da vereceğim” (Vahiy 2:28)”

“GALİP GELEN ‘beyaz giysiler’ giyecek. Onun adını ‘Yaşam Kitabı’ndan hiç silmiyeceğim” (Vahiy 3:5)

“GALİP GELENİ Tanrı’mın tapınağında sütun yapacağım” (Vahiy 3:12)

“GALİP GELENE, Ben’imle birlikte tahtıma oturma hakkı vereceğim” (Vahiy 3:21)

“Benliğin işleri bellidir. Bunlar fuhuş, pislik, sefahat, putperestlik, büyücülük, düşmanlık, çekişme, kıskançlık, öfke, bencil tutkular, ayrılıklar, bölünmeler, çekememezlik, sarhoşluk, çılgın eğlenceler ve benzeri şeylerdir. SİZİ DAHA ÖNCE UYARDIĞIM GİBİ, YİNE UYARIYORUM. BÖYLE DAVRANANLAR; TANRI EGEMENLİĞİNİ MİRAS ALMAYACAKLAR” (Galatyalılar 5:19-21)

“ Bana ‘Ya Rab, ya Rab’ diye seslenen herkes, Göklerin Egemenliğine Girmeyecektir. Ancak göklerdeki Baba’mın isteğini YERİNE GETİREN girecektir. … Ben de onlara ‘Sizi hiç tanımadım, uzak durun Benden ey kötülük yapanlar’ diyeceğim” (Matta 7:21 ve 23)

Sevgi ve Dualarimla.

Sayın Â’raf,

Son yazımı sizin için yazmadım. Size adresli değil. Sizi düşünerek de yazmadım. Ama bu konuda, yani ‘kutsallık ve yumuşak huyluluk’, bilhassa bazı kardeşlerimizin ihtiyaçlarını da bilerek, bazı ‘yanlış ve bilgiden yoksun’ öğretilerin, bu foruma girip okuyanları zehirlemesine engel olmak için yazdım. Sırf Tanrı Kelâm’I yazdım. Bilerek yorum yapmadım.

Her yazımı ‘Rab’be hizmet’ için yazarım. Kendimi yüceltmek veya başkalarını aşağılamak için değil. Ama, Rab’bimizin, içimizde ve dışımızda yaptıkları ile övünmek; kendimizle değil, Rab ile övünmektir. Ve bir kez daha söylüyorum: “Yuh olun ona ki, bilerek isteyerek günah işliyor, tövbe etmiyor ve kendisini Rab’de zannediyor. Hiçbir imanlı günah içerisinde barınmamalı ve düşerse hemen tövbe etmelidir”. Rab’bin işlerini, günahların sadece affı değil, ama günahlara esaretten kurtarışını sıfıra indirmek, alçak gönüllülük değildir. Ben Rab’le ve O’nun yaptıkları ile ve yüreğimde sonsuz şükran ile övünüyorum ve övüneceğim.

Sondan bir evvelki yazı, size adresli idi. Hiçbir polemik yapmak istemediğimden dolayı, şahsımı hedef alan sorularınıza cevap vermedim. Size yardımcı olabileceğimi düşünmüştüm. Hatalıymışım. Beni, yazılarınızın sonunda yazdığınız cümle yanılttı. “Bilmiyorum. Araştırıyorum. Öğrenmeye çalışıyorum” diyordunuz.

Â’raf bey, benim bu forumda bir görevim var. İyi, kötü onu yapmaya çalışıyorum. Ben burda ‘aç olanları’ doyurmak için varım. Tok olanlara bir lâfım olmaz. Onun için her yazımı kendiniz için zannedip savaş naraları atmayın lütfen. Sizinle tartışmak istemiyorum. Şimdiye kadar da tartışmadım. Yüreğimde bile sizi hedef almadım. Ama yanlış öğretilere, kimden gelirse gelsin, karşı çıkmak görevimdir. Bu forumda, senden benden başka insanlar da vardır.

Şunu bilin ki, bundan böyle size ‘sözle’ değil, sadece ‘dua’ ile yardımcı olmaya çalışacağım. Sizinle tartışmak istemiyorum. Sizin de benim için ayni şeyleri yapmanızı rica ediyorum. Yüreğimde size karşı hiçbir kötü düşünce yoktur. Olmayacak da. Ama yardıma ihtiyacınız olduğunu siz bilmeseniz de, ben biliyorum. Size başka cevap da yazmayacağım.

Rab sizi bereketlesin.

@Kores 14447 wrote:

Daha önce de imif40 adli kardesimizle bosyere ve haksizca bir tartisma icerisine girdiniz.Daha sonrasinda (bana göre küsüp) baska bir foruma baska bir isimle kayit oldunuz ve ordan atilinca tekrar buraya geldiniz.Yanlis anlamayin geldiginize yürekten sevindik ve Mesih’de gelismenizi ve büyümek istemenizi takdirle karsiliyoruz.Lakin kisilerin yazdiklarindan birseyler anlamaya calismak yerine hemen karsi koyusunuza bir anlam veremiyorum.Rab’bin kulu kavgaci olmamali diyor Kutsal Kitap.Tersine alcakgönüllü ve yumusak huylu olmalidir.

Benim içim ne ise, yazdıklarım da odur.

Bu başlığa epey mesaj astım. Orada yazdığım hususlara değinmek ve sorularıma cevap vermek yerine, doğrudan beni suçlmaya çalışmanız gerçekten ilginç.

Diğer forum da karşılaştığım haksızlıkların gerekçelerini teferrutalı biçimde anlatan bir mesaj asmayı düşündüm. Fakat, ‘Mahkumun kötüsü gardiyana dert yanar’ hesabı olmasın diye vaz geçtim.

Yazdıkalarımı hiç okumuyor, ya da önemsemiyorsunuz. Bana kutsal kitap’ı önerirken, siz kişileri savunma telâşına düşüyor; her gün ‘Tanrı sevgidir’ sözünü dilinizden düşürmezken, diğer forum da karşılaştığım ve pek te adilâne olmayan uygulamayı başıma kakıp ‘Diğer forumdan atılınca buraya geldin’ diyerek aklınız sıra beni aşağılıyorsunuz.

Ama iş nasihat etmeye gelince, İsa MESİH’in ‘Kaybolan oğul’ benzetmesini aktarıyor, peşi sıra da kendi cümlelerinizle astığınız mesajları süslemeye çalışıyorsunuz.

Buna samimiyetsizlik derler. İman, İsa MESİH’in sözlerini papağan gibi tekrarlamak değil, yaşamaktır.

‘Kutsallıkla ilgili yazımı okuyun’ deyip, yazdığım mesjın üzerine aynı başlıkta mesaj asacak, sonra da ‘Bu size yazılmadı’ diyeceksiziniz. Tabi siz ‘Yalancı’ olmadığınıza göre, ‘Ahmak’ ben oluyorum. Diğer forumdan atılmam da benzer bir mevzû üzerine olmuş, suçlandığım bir yazıya gösterdiğim tepki üzerine ‘İçine kötü ruh girmiş’ diyerek beni kovmuşlardı. Engizisyon mahkemeleri bitti sanırdım ama, mantığı aynen devam ediyor.

İsterdim ki, dövecekseniz de, seveceksenizde beni anlayarak yapın. Fakat siz yazılanları irdelemek ve anlamaktan çok, kafanızda bir biçimde oluşmuş standart ölçüye uyanları destekliyor, uymayanları ‘Tu-kaka’ ilan ediyorsunuz. Biribirinizi koruma telaşınız Kutsal kitap’ı koruma arzunuzdan çok daha fazla.

Ben hiç kimseye hakâret etmedim. Yazdıklarım, bahsettiklerim başka şeylerdi. İnsan hem egosunun peşine düşüp, hem de başkalarına bundan sakınmalarını isterse burada bir saminmiyetsizlik yatar. Yazdığım budur. Yanılıyorsam neden yanıldığımı anlatın. Beni suçlayarak; ‘Oradan kovuldun, buraya geldin’ diye aşağılayarak ne elde edeceksiniz ? İncinen egonuzu rahatlatırsınız da, bu yaptıkalrınızla İsa MESİH’i menun edermisiniz onu bilemem.

Adâlet olmadan sevgi olmaz.

Buradan KOVULMAM da yakın görünüyor.

‘Doğru söyleyen dokuz köyden kovulur.’ derler.

Diyen boşuna dememiş demek ki…!

MÜHİM NOT. Diğer foruma ‘Harâmi’ müstearı ile kayıt oldum. Sebebi, bir atesit forumda beni ‘Misyoner’ ilan ederek ‘Kuzu postuna bürünmüş kurt/Hain/Alçak’ diye üzerime saldırmışlar, bunu yapan da forum yönetimince, taltif edilmişti. Muhtemelen Hristiyanforum da ve burada Â’raf adıyla yazdığımı da biliyorlardı. ‘Misyoner ait olduğu yere dönmüş’ gibi bir vehim oluşmasın diye ‘Harâmi’ adıyla kayıt oldum. Olur olmaz da önceden Â’raf’ müstearı ile kayıt olduğumu yöneticilere attığım özel mesajla belirttim. Hiç kimseye karşı riyakâr davranmadım.

Bulunduğum ortamda sevincimi paylaşacağım, üzüntümde derdimi anlatıp ferhlayacağım tanıdığım bir iman kardeşim yok. Bunu iki Hristiyan forum aracılığı ile yapmaya çalışıyordum. Ama gördüm ki kendi yalnızlığım, sizlerin desteğinden çok daha anlamlı ve faydalı.

Siz hizmet etmiyor, ‘Hristiyancılık’ oynuyorsunuz.

@yitro 14452 wrote:

Sizleri çok seven bir kardeşiniz, eğer haddim olmadan işinize karışdıysam özür dilerim, ama sizlerden o kadar çok şey öğreniyor ve teşvik oluyorumki, sizleri böyle görmek istemiyen bir forum kullancısı
Yitro

Efendim;

Beni mahcûp ettiniz.

Asla ‘Öğretmen’ konumunda değilim. Mesleğim öğretmenlik idi. Ama o iş başka. İnsan, iman kavramının içini doğrularla doldurabildiği ölçü de İsa MESİH’e öğrenci olabilir. Ben içimdeki bu boşluğu doldurmaya çabalayan bir kimseyim.

İsa MESİH’in lütfu ile kurtulan ve hattâ günahlara karşı ölen bir imanlı, bununla övünmez; SEVİNİR.

Çünki öğünmek, RAB Tanrı’ya mahsustur. Aldığımız nefes bile Tanrı’ya ait. Biz ne ile övünelim ki ?

Kavramları ezberleyerek değil, öğrenerek imanımı korumaya çalışıyorum. Bunu yaparken hatâ da ediyorum. Zaman zaman da fevri çıkışlar gösteriyorum.

Fakat bu çıkışlar kesinlikle kişisel değildir.

Sn. yitro;

Gerçek şu ki ben sizin yazılarınızdan istifâde ettim/ediyorum. Bunu kibarlık olsun diye de söylemiyorum.

Saygılarımla.

@tuba 14454 wrote:

“bilerek günah işlemem, günah barındırmam” sözü yalnızca Araf nickli üye tarafından eleştirilmesine karşı verdiğiniz cevaba ben de katılıyorum.

Efendim;

Mevzû iyice uzadı. Devam ederse de çığrından çıkacak. Din konusunda sizler kadar bilgili olmayabilirim. Fakat okuduğumu anlayabilecek durumda olduğuma inanıyorum.

Ben sn. moderatör’e değil, yazdıklarının bir kısmına karşı çıkmıştım. Yanlış anladığımı düşünmüyor, imanı daha farklı noktalar da algılıyorum. Bunun hesabını da kişilere değil, RAB Tanrı’ya vereceğim.

Zâten bu saatten sonra kendisiyle muhatap olmamız söz konusu değil. Ayrıca ben genellikle bilerek de günah işliyorum. Ama sonunda pişman olup tövbe ediyorum. Günaha dalacağım zaman akli melekelerimi kontrol edemiyorum. Sanki bambaşka bir insanmışım gibi oluyor; bazen (Çok az) direniyor, çoğunlukla da mağlup oluyorum.

İsa Mesih’e iman ettikten sonra günah karşısındaki direncim daha da arttı. En azından Şeytan’ın hilelerini ve beni nasıl kandırdığını öğrendim. Bundan sonra hiç günaha düşmeyeceğimden emin olamam. İsa MESİH’in lütuf ve merhametinden değil, kendimden şüphedeyim. Kavuşturulduğum güzelliklere lâyık olamayacağım ve terk edileceğim endişesi beni emin olmaktan alıkoymaktadır. Havari Petrus bile İsa MESİH’e ‘Senin için ölürüm’ dedikten sonra üç defa inkâr etmişse, bizler bu güveni nereden bulup da övünelim ?

“Beni gönderen Baba bir kimseyi bana çekmedikçe, o kimse bana gelemez.” Yuhanna 6/44

ÖLÇÜ BUDUR…!

Artık övünen, dilediği kadar övünsün.

Bu mevzu benim için bitmiştir.

Â’raf nick’li üye’den saygılar.