Yer.31: 18 “Efrayim’in inlemelerini kuşkusuz duydum: ‘Beni eğitilmemiş dana gibi yola getirdin ve yola geldim. Beni geri getir, döneyim. Çünkü RAB Tanrım sensin.
Rab’bin yolu doğru bir yoldur.
Bizlerle aynı yolda yürümemizi istemektedir.
O doğruluğa erişebilmemiz için, O’nun terbiyesine ihtiyacımız olacaktır.
Bunu kendimiz asla başaramayız.
O’na kulak verecek, O’nu gözlemleyecek, O’nu taklit etmeye çalışacağızdır.
Yüreklerimizi, yaşantımızı O’nun ellerine bırakmayı ögrenecek,
O’na güvenmeyi ve inanmayı bileceğizdir.
Bunların sonucunda ise doğru yollarda O’nunla ve O’nun boyunduruğunda yaşayacağızdır.
Yoe.2: 12 RAB diyor ki, “Şimdi oruç tutarak, ağlayıp yas tutarak bütün yüreğinizle bana dönün.
O bizlerden doğru yürekler istemektedir.
O’na doğru yürekle her gittiğimizde bizleri yanıtlayacak ve kollayacaktır.
Yüreklerimiz Rab’be aittir.
Oradaki her oluşum Rab tarafından bilinmektedir.
Hatalarımızı görüp te, farkettiğimizde;
Yürekten edeceğimiz bir tövbe,
Rab ile olan diri ilişkiyi asla zedelemeyecektir.
O zaten bilmektedir, neden, niçin ve nasıl sorularının yanıtlarını.
Bizlerdense sadece tövbe beklemektedir.
Bizlerin de yaptıklarımızın bilincinde olmamızı istemektedir.
Yoe.2: 13 Giysilerinizi değil, Yüreklerinizi paralayın ve Tanrınız RAB’be dönün. Çünkü RAB lütfeder, acır, tez öfkelenmez, sevgisi engindir, cezalandırmaktan vazgeçer.
Rab bizlerin yaptıklarına bakmamakta ve bununla ilgilenmemektedir.
Yaptığımız hata ve günahlarda, görsel davranışlarla O’na gidemeyiz.
Gitsek bile bu kabul bulmayacaktır.
Yaptığımız eylemlerle, ağlamak sızlamakla, bağırıp çağırmakla, dövünüp durmakla birşey kazanamayız.
O bizi duymacak ama feryadımıza yanıt vermeyecektir.
Yaptıklarımız görseldir çünkü.
Yürekle bütünlük içerisinde değildir.
Şüphe içermektedir.
Rab’be tövbe etmek ise, yürekten bağışlanacağımıza inanmak ve iman etmektir.
Biliriz ki bağışlandık.
Boşa çırpınışlar O’nu etkilemeyecektir.
Doğru yüreklerimizden söylenen tek bir söz; ‘’ben günahkarını affet’’ yeterli olacaktır.
O hazırdır bağışlamaya, affetmeye, lütfetmeye ve sevgisiyle kucaklamaya.
Günahımızı yok sayacak ve bizimle sonsuz yaşamı paylaşacaktır.
Mez.119: 12 Övgüler olsun sana, ya RAB, Bana kurallarını öğret.
Mez.119: 8 Kurallarını yerine getireceğim, Bırakma beni hiçbir zaman!
Rab’dir bizim ögretmenimiz ve önderimiz.
Her ne ögreniyorsak, O’nun lütfu ile ögrenmekteyiz.
Her ne yapıyorsak O’nun lutfu ile yapmaktayız.
Doğrularımızı ve gücümüzü Rab’den almaktayız.
İnsana değil, Rab’be bakmayı O’ndan ögrendik.
Kendi doğrularını ve kurallarını yüreklerimize O kazıdı.
Bizler O’nsuz hiçbirşey yapmaya kadir değiliz.
O’nun bizde yaşadığını bilmek, bizim O’nunla yaşayabilmemizi sağlamaktadır.
Rab’be yücelik olsun.
2.Ko.7: 10 Tanrı’nın isteğiyle çekilen acı, kişiyi kurtuluşla sonuçlanan ve pişmanlık doğurmayan tövbeye götürür. Dünyanın acılarıysa ölüm getirir.
Rab’de kalmak demek, her yapmış olduğumuz yalnış neticesinde acı çekmek demektir.
Bu acıdır bizlerin ruhsal gözlerini açan.
Anında hatalarımızı ve günahlarımızı arar dururuz.
Acaba nerede yalnış yaptık ki, yüreğimiz acı içerisindedir.
Göremiyorsak bile, Kutsal ruh aracılığıyla farketmeyi arzularız.
Bizler O’nsuz yapamayız artık.
Bu birlikteliği yok edecek olan herşeyin karşısına çıkarız.
Acılarımız bizleri besler ve büyütürler.
Rab’bin doğrularını bizlere ögretirler.
Unutmamalıyız ki; Rab sevdiği kulunu terbiye eder.
Bu terbiye ise bizim günahı görmemizi sağlar,
Bizleri doğruya yönlendirir ve teşvik eder.
Tövbe yüreği verir bizlere.
2.Ko.7: 11 Bakın bu acılar, Tanrı’nın isteğiyle çektiğiniz bu acılar sizde ne büyük ciddiyet, paklanmak için ne büyük istek yarattı! Sizde ne büyük öfke, korku, özlem, gayret ve suçluyu cezalandırma arzusu uyandırdı! Bu konuda her bakımdan masum olduğunuzu kanıtladınız.
Yüreğimizdeki acıdır bizlerin masumiyetlerinin kanıtı.
Artık acının sırrını bilmekteyiz.
Ögretici olduğunu görebilmekteyiz.
Acılardan kurtuluşun tek yolu ise, doğru yolu Rab’le paylaşabilmektir.
O’nun egemenliğini yaşamlarımızda ilan edebilmektir.

Sevgiyleeee

Rom.5: 12 Günah bir insan aracılığıyla, ölüm de günah aracılığıyla dünyaya girdi. Böylece ölüm bütün insanlara yayıldı. Çünkü hepsi günah işledi.
Günah bizleri Tanrı’dan uzaklaştırır ve ölüme sürükler.
Günahın büyüğü veya küçüğü olamaz.
Tüm günah işleyenler lanet altındadır.
En küçük günah bile laneti haketmeyecek kadar küçük sayılmaz.
Rom.6: 23 Çünkü günahın ücreti ölüm, Tanrı’nın armağanı ise Rabbimiz Mesih İsa’da sonsuz yaşamdır.
Rom.8: 1 Böylece Mesih İsa’ya ait olanlara artık hiçbir mahkûmiyet yoktur.
Kendimize sormamız gereken soru ise; ölüm mü, sonsuz yaşam mı olmalıdır.
Günah laneti getirir evet.
Aynı şekilde hiçbir günah ta, gerçek tövbe edenler üzerinde laneti getirecek kadar büyük değildir.
Tövbe günahı yok eder, paklar, temiz kılar.
Mat.12: 36 Size şunu söyleyeyim, insanlar söyledikleri her boş söz için yargı günü hesap verecekler.
Yürekten edilmeyen tövbeler ise tövbe özünden yoksundur. Geçersizdir.
İnsan benliğinin işidir. Aldatıcıdır.
Tövbe insana değil Tanrı’ya yapılandır.
İnsanın onayı burada devre dışı bırakılmıştır.
Yüreklerimizi sadece ve sadece Rab Tanrı’mız bilmektedir.
İnsanı kandırabiliriz belki bir nebze ama Tanrı’yı asla kandıramayız.
Bu tür girişimler hesapsız kalmayacaktır.
Mez.19: 13 Bilerek işlenen günahlardan koru kulunu, İzin verme bana egemen olmalarına! O zaman büyük isyandan uzak, Kusursuz olurum.
Günahı bilmek, günahtan uzaklaşmamıza yol açacaktır.
Günaha düşmek veya düşmemek elimizdedir.
Ama artısını ve eksisini düşündüğümüzde, bizleri Tanrı’sız bırakacak bir eylem olduğunu farkederiz.
Herzaman Tanrı’dan güç ve destek arayışında olmalıyız.
O’nsuz yapamayız, günahla başedemeyiz.
Tanrı’yı bilmekse bizleri kusursuz kılacaktır.
Luk.19: 8 Zakkay ayağa kalkıp Rab’be şöyle dedi: “Ya Rab, işte malımın yarısını yoksullara veriyorum. Bir kimseden haksızlıkla bir şey aldımsa, dört katını geri vereceğim.”
Lütfu gördüğümüz an dır, ne kadar günahkar bir insan oluşumuz.
Aksi taktirde her dünyasal insan gibi ben günahkar değilim deme cesaretini gösterebiliriz.
Birzamanlar demiyormuyduk sanki, günahsızlığımızla övünmüyormuyduk.
İyi işlerimizle günahı yok ettiğimizi sanmıyormuyduk.
Zakkay gibi günahımızı görüp, ne kadar aciz olduğumuzu farkedip, kendimizi yok saydığımız an… merhametle kucaklaşacağız.
1.Ti.1: 13-15 Bir zamanlar O’na küfreden, zalim ve küstah biri olduğum halde bana merhamet edildi. Çünkü ne yaptıysam bilgisizlikten ve imansızlıktan yaptım.
Ama Rabbimiz’in lütfu, imanla ve Mesih İsa’da olan sevgiyle birlikte bol bol üzerime döküldü.
“Mesih İsa günahkârları kurtarmak için dünyaya geldi” sözü, güvenilir ve her bakımdan kabule layık bir sözdür. Günahkârların en kötüsü benim.
Ben günahkarım deyip te geçiştirmemeliyiz.
Her tür günahımızla tek tek yüzleşebilmeli ve o günahın egemenliğinden kurtulabilmeliyiz.
Günah bizlerin zayıflıklarıdır.
Rab’de olan bizler asla zayıf düşmemeliyiz.
Gücümüzü O’ndan dilenmeli ve istemeliyiz.
Bilmeliyiz ki Rab çok sabırlıdır.
Bizler anında değişemeyiz. Zamana ihtiyaç duyarız birçok konuda.
Bir bebek misali; önce oturur, yerde emekler, düşe kalka yürür, ve koşarız. Bu bir süreçtir bebek için.
Bizlerde üzerimizdeki günahları önce farkedip, bebek adımlarıyla üzerimizden silkeleyip atabilmeliyiz.

Sevgiyleeee

Yak.5: 16 Bu nedenle, şifa bulmak için günahlarınızı birbirinize itiraf edin ve birbiriniz için dua edin. Doğru kişinin yalvarışı çok güçlü ve etkilidir.
Ayeti ilk okuduğumuzda, gizli tüm günahlarımızı birbirimize anlatmamız gerektiği gibi görünmesine karşın,
Aslında burada bu ifade kullanılmamaktadır.
Burada birbirinize derken; birebir ilişkilerden sözedilmektedir.
Birbirinize itifar edin, birbiriniz için dua edin.
Kişiye karşın öfke ve kırgınlıklarımızı itifar etmemiz gereklidir. Onun için dua etmemiz önemlidir.
Bedensel iyileştirme, ruhsal iyileştirmeyle bağlantılıdır.
Bunun içinse; günahı bilmek, itiraf etmek, bağışlamak ve dua etmek gereklidir.
Bu zincirleme bir oluşumdur.
1.Se.5: 23 Esenlik kaynağı olan Tanrı’nın kendisi sizi tümüyle kutsal kılsın. Ruhunuz, canınız ve bedeniniz Rabbimiz İsa Mesih’in gelişinde eksiksiz ve kusursuz olmak üzere korunsun.
İnsanın üç yapı taşı vardır.
Ruh, can ve beden.
Birinin etkilenmesi, tümünü etkileyecektir.
Diri bir ruha sahip olmak, bedenlerimizin de sağlıklı olmasını sağlayacaktır.
Diğer önemli bir nokta ise; doğru kişinin yapmış olduğu duadır.
Doğru kişi, kendisini Rab’be adayandır. İçtendir. Bilir duasının gerçekleşeceğini. İnanır. Yürekten seslenir. Şüphesiz bir çağrı yapar.
Doğru kişinin; günaha düşen, Tanrı’dan uzaklaşan kardeşlere yapacağı dua etkin olacaktır.
Doğru kişinin yalvarışı çok güçlü ve etkindir.
Bu kişinin doğruluğu; yaşamsal ve yürek doğruluğudur.
Aslında bizlerden farklı bir yaradılışa sahip değildir bu kişi.
Bizim gibi bir insandır ve herkes gibi zayıflıkları olan biridir.
Luk.17: 3 Yaşantınıza dikkat edin! Kardeşiniz günah işlerse, onu azarlayın; tövbe ederse, bağışlayın.
Yaşantımıza, yani yaşayışımıza dikkat etmeliyiz, örnek olabilmeli teşvik edici bir yaşam sürebilmeliyiz.
Aksi taktirde ne günah işleyen kardeşimizi doğruya yönlendirebilir, ne azarlayabilir, nede onu tövbeye davet edebiliriz.
Çünkü aynı yada faklı günahın içerisinde bulunmaktayızdır.
Bir hırsız karşısındakine hırsızlık yapma nasıl diyemiyorsa, bizlerde bu hakkı kendimizde göremeyiz.
Önce kendimize çekidüzen verebilmeli, sonra örnek teşkil edebilmeliyiz.
Günahı gösterebilmeli, bağışlamalı ve tövbe çağrısı yapmalıyızdır.
Yaşantılarımız bu nedenle çok önemlidir.
Öyleki kardeşine yada Mesih’in kilisesine karşı suş işleyen kişi,
Kendilerine karşı suç işlediği kişilere karşı olan tövbesini ve günahtan duyduğu üzüntüyü kişisel olarak açıklasın, ifade etsin, pişmanlık duysun.
İtirafını kardeşine veya herkesin önünde itiraf etmeye istekli olsun.
Luk.17: 4 Günde yedi kez size karşı günah işler ve yedi kez size gelip, ‘Tövbe ediyorum’ derse, onu bağışlayın.”
İtifar sonucunda bizlere düşense sadece ve sadece bağışlamaktır.
Barışmaktır, uzatılan bu eli sevgiyle tutmaktır.
Geçmişi her tövbe itirafında yok saymamız gerekmektedir.
Anımsamamamız gerekmektedir.
Aksi taktirde gerçek bağışlanma sağlamaz.
Karşımızdaki kardeşimizin günahtan tövbe itirafını tek tek saymamalıyızdır.
Bu kaçıncı tövben dememeliyizdir.
Her defasında sil baştan alıp, sıfırdan kabullenmeliyizdir.
Her seferindede sevgiyle kucaklamalıyız.
2.Ko.2: 8 Bunun için ona duyduğunuz sevgiyi yenilemenizi rica ederim.
Yaniden başlamalıyız.

Sevgiyleeeee