Şeytan’ın Yenilgisi (Carlos Madrigal)

‚Kardeşlerimiz Kuzu`nun kanıyla Ve ettikleri tanıklık bildirisiyle Onu yendiler. Ölümü göze alacak kadar Vazgeçmişlerdi can sevgisinden’ (Esinleme 12:11).

Eyub kitabı bunun en iyi örneğidir. Şeytan, doğrudan doğruya veya dolaylı olarak bizlere çektirdiği her acı için hesap verecektir. Çünkü artık kendisine ait olmayanlara, En Yüce Olan’ın çocuklarıyla uğraşıyor.

Ama bundan daha önemlisi şudur: Şeytan, Tanrı’nın çocuklarının başkaldırmalarını sağlayamadığı her dönemde güç kaybediyor. Nedir en güçlü silahlarımız? Gerçek, doğruluk, müjde yayma hazırlığı, iman, kurtuluş bilinci, Tanrı Sözü ve duadır. (Efesliller 6:14-18).

Şeytan’ın silahları nelerdir peki? Bunların tersi değil mi? Hile, haksızlık, müjdeyi yalanlama, imansızlık, korku aşılama, Tanrı’nın Sözü’nü küçük düşürme, ayartma… Dünyada yapılan her haksızlık, söylenen her yalan Şeytan’ın düzenine güç kazandırıyor.

Bunun tam aksine: biz Efesliler 6:14-18’deki erdemleri yaşıyorsak, hele hele denenme zamanlarında Şeytan silahsız kalır. Artı, kendisine ait olmayan bizlere haksızlık ettiği için güç kaybına uğrar.

Terbiye aracılığıyla Rab bir taşla iki kuş vurur. Hem bizde hoşnut olduğu erdemleri geliştirir, hem de denenmenin direkt sahibi olan Şeytan’ı haksız çıkarır. Müjde’nin ilerlemesi için kutsal bir halk ve yetkilerini kullanmayı bilen bir halk gerekir.


Eyup’un çektiği acılar nedeniyle Şeytan haksız çıktı. Eyup çektiklerinin nedenini öğrenemedi. Ama acıları ve zaferi biz öğrenelim diye kitaba yazıldı.