TANRI OĞLU İSA

İsa, baba ve oğul denildiğinde, sözün gündelik kullanılışında taşındığı anlamda Tanrının Oğlu değildir.
Tanrı evlenip de çocuk sahibi olmadı.
İsa, Tanrının insan biçimine büründüğü anlamında Tanrının Oğludur.
Yu.1: 1 Başlangıçta Söz vardı. Söz Tanrı’yla birlikteydi ve Söz Tanrı’ydı.
Yu.1: 14 Söz, insan olup aramızda yaşadı. O’nun yüceliğini Baba’dan gelen,
lütuf ve gerçekle dolu biricik Oğul’un yüceliğini gördük.
İsa, Kutsal Ruh tarafından oluştuğu anlamında Tanrının Oğludur.
Luk.1: 35 Melek ona şöyle yanıt verdi: “Kutsal Ruh senin üzerine gelecek, Yüceler Yücesi’nin gücü sana gölge salacak. Bunun için doğacak olana kutsal, Tanrı Oğlu denecek.
Kutsal Kitap’ın çağında ‘insanoğlu’ sözü bir insanı belirtmek için kullanılıyordu. İnsanoğlu demek, insan demektir.

Yahudilerin önderleri önünde yapılan mahkeme duruşmasında, başkahin İsa’ya şöyle buyurdu:
Mat.26: 63 İsa susmaya devam etti. Başkâhin ise O’na, “Yaşayan Tanrı adına ant içmeni buyuruyorum, söyle bize, Tanrı’nın Oğlu Mesih* sen misin?” dedi.
Mat.26: 64 İsa, “Söylediğin gibidir” karşılığını verdi. “Üstelik size şunu söyleyeyim, bundan sonra İnsanoğlu’nun, Kudretli Olan’ın sağında oturduğunu ve göğün bulutları üzerinde geldiğini göreceksiniz.”
Mat.26: 65 Bunun üzerine başkâhin giysilerini yırtarak, “Tanrı’ya küfretti!” dedi. “Artık tanıklara ne ihtiyacımız var? İşte küfürü işittiniz.
Daha sonra, Romalı vali Pontuslu Pilatus’un önünde ;
Yu.19: 7 Yahudiler şu karşılığı verdiler: “Bizim bir yasamız var, bu yasaya göre O’nun ölmesi gerekir. Çünkü kendisinin Tanrı Oğlu olduğunu ileri sürüyor.”
Tanrının oğlu olduğunu iddia etmek, neden Tanrıya küfür ve ölüm cezasını hak eden bir suç sayılsın?
Yahudilerin önderleri, ‘Tanrının Oğlu’ ifadesini kullanan İsa’nın bununla ne demek istediğini çok iyi anladılar.
‘Tanrının Oğlu’ olmak, Tanrının öz yapısına sahip olmak demektir.
‘Tanrının Oğlu’ olan ‘Tanrıdandır’.
Bu iddia, yani Tanrının özyapısına sahip olmak, daha kısacası, Tanrının kendisi olma iddiası, Yahudilerin önderlerine göre Tanrıya küfür sayılırdı.
O yüzden İsa’yı ölüm cezasına çarptırmak istediler.
İbr.1: 3 Oğul, Tanrı yüceliğinin parıltısı, O’nun varlığının öz görünümüdür.
Bu ayet gerçeği çok açık biçimde dile getiriyor:

Yu.17: 12 Kendileriyle birlikte olduğum sürece, bana verdiğin kendi adınla onları esirgeyip korudum. Kutsal Yazı yerine gelsin diye, mahva giden adamdan başka içlerinden hiçbiri mahvolmadı.
İsa’nın öğrencisi Yahuda için ‘mahva giden adam’ ifadesi kullanılıyor.
Oysa bu sözün asıl tercümesi ‘mahv olmanın oğlu’dur.
Yu.6: 71 Simun İskariot’un oğlu Yahuda’dan söz ediyordu. Çünkü Yahuda Onikiler’den biri olduğu halde İsa’ya ihanet edecekti.
Yahuda’nın Simun’un oğlu olduğunu söylüyor.
Öyleyse Yuhanna 17:12 ayetinin ‘mahv olmanın oğlu’ ne anlama geliyor?
‘Mahv olma’ sözü ‘yıkım, yok olma, perişan olma’ demektir.
Yahuda elbette harfi harfine ‘yıkım, yok olma, perişan olma’nın oğlu değildi.
Yahuda, yıkımın bir ‘izharı’ idi.
İşte, İsa da aynı anlamda Tanrı Oğludur.
Tanrın oğlu, Tanrının kendisidir.
İsa, Tanrının izhar (görünen) olunmuş halidir.
Yu.1: 1 Başlangıçta Söz vardı. Söz Tanrı’yla birlikteydi ve Söz Tanrı’ydı.
Yu.1: 14 Söz, insan olup aramızda yaşadı. O’nun yüceliğini Baba’dan gelen, lütuf ve gerçekle dolu biricik Oğul’un yüceliğini gördük.

–amin