Şeytan kavramı

Tanrı’ya inananların düşmanı olan İblis (Şeytan) her ne kadar hem Kutsal Kitap’ta hem de Kuran’da bulunuyorsa da, bu zatın ortaya çıkışı ve gücü ile ilgili bazı önemli farklılıklar vardır.

Kuran’a göre Allah meleklere ‘Âdem’e secde edin’ diye emretti (Bakara/2:34).

Melekler secde ettiler fakat İblis ‘cinlerdendi, Rab’binin emrinden (dışarı) çıkıp’, Âdem’e secde etmeyi reddettiği için inkârcı oldu (Bakara/2:34; Kehf/18:50).

Buna karşın Kutsal Kitap en üstün meleklerden biri olan Şeytan’ın Tanrı gibi olmak istediği için cennetten kovulduğunu bildirir (Bkz. Yeşaya 14:12-17; Hezekyel 28:11-19).

Rab ona şöyle seslendi:

‘Ey parlak yıldız, seherin oğlu (İblis, Lusifer), göklerden nasıl düştün!… nasıl yere yıkıldın! Ve kendi yüreğinde derdin: Göklere çıkacağım, tahtımı Allahın yıldızları üzerine yükselteceğim… bulutların yüksek yerleri üzerine çıkacağım, kendimi Yüce Allah gibi edeceğim. Fakat ölüler diyarına, çukurun en derinine indirileceksin’ (Yeşaya 14:12-17).

İnsanı ‘meleklerden biraz aşağı’ yaratmış olan Tanrı, meleklere, insana secde etmelerini buyurmaz (Bkz. Mezmur 8:4-8; İbraniler 2:6-8).

O, kimseyi Kendisinden başka hiçbir varlığa ibadet ettirmez. İkinci önemli farklılık Kuran’ın, ‘Şeytan’ın hilesi zayıftır’ demesindedir (Nisâ/4:76).

Çünkü Kutsal Kitap’a göre Şeytan, yalanın babası olan Ayartıcı’dır (Matta 4:3), bu sapık dünyanın şimdiki ‘egemeni’ ve ‘bu çağın ilahıdır (Yuhanna 12:30; II. Korintliler 4:4) ve ‘tüm dünyayı saptıran o eski yılandır’ (Esinleme 12:9). Yani onun hilesi hiç de zayıf değildir.

Fakat burada belirtmemiz gereken bir gerçek vardır: Kutsal Kitap’a göre insan, işlediği günahların suçunu Şeytan’a yükleyemez. Şeytan’ın çok güçlü olmasına rağmen Kitap’ın dediği gibi, ‘Herkes, kendi kötü arzularıyla sürüklenip aldanarak ayartılır. Sonra arzu gebe kalınca günah doğurur. Günah olgunlaşınca da ölüm getirir’ (Yakup 1:14-15).

İsa’nın dünyaya gelmesinin amaçlarından biri İblis’in yaptıklarına son vermek, onları çözüp dağıtmaktı (I. Yuhanna 3:8). Bunu özellikle çarmıhta ölüp, ölümden dirilerek yaptı. İnsanları kurtarmak için Tanrı’nın etkili Sözü olan İsa Mesih,

‘Ölüm gücüne sahip olanı, yani İblis’i, ölüm aracılığıyla etkisiz hale getirmek üzere onlarla aynı insan yapısını aldı. Bunu, yaşamları boyunca ölüm korkusu yüzünden köle olmuş olanların hepsini özgür kılmak için yaptı’ (İbraniler 2:14-15).

Bu nedenle İsa, müjdeleme görevini sürdürürken hep Şeytan’ın yardımcıları, kötü ruhlarla karşılaşıyordu. Onlar O’nu hemen tanırdı, şöyle bağırırlardı:

‘Ey Nasıralı İsa, bizden ne istiyorsun? Bizi mahvetmeye mi geldin? Senin kim olduğunu biliyorum, Tanrı’nın Kutsalısın sen!’ (Markos 1:24). O da onları tam yetkiyle azarlayarak kovardı.

Kuran’a göre Şeytan ilk insan çiftinin ayağını kaydırttığında, Allah Âdem ile Havva arasına düşmanlık koydu (Bakara/2:36). Fakat Kutsal Kitap olayı çok farklı açıklıyor. Âdem’le Havva günah işledikten sonra Tanrı, her ikisine ve Şeytan’a ayrı ayrı seslenip, ayrı ayrı ceza verdi. Şeytan’a şöyle konuştu:

‘Seninle kadın arasına, ve senin zürriyetinle onun zürriyeti arasına düşmanlık koyacağım; O senin başına saldıracak, ve sen onun topuğuna saldıracaksın’ (Tekvin 3:15).

Bu ayette insanlığın bütün tarihi özetleniyor. Düşmanlık erkek ile kadın arasında değil, Şeytan ile İnanlılar arasındadır. Kadının zürriyeti olan Mesih, çarmıhtaki zaferiyle Şeytan’ın başına ölümcül bir darbe indirdi. Aynı zaman Şeytan, Yahuda’yı Mesih’e ihanet ettirerek, Yahudi din liderlerinin yüreklerini kıskançlıkla ve gerçekten nefretle doldurup İsa’yı çarmıha gerdirterek İsa’nın ‘topuğuna saldırdı’. Fakat İsa, ölümden dirilerek Şeytan’ı tümüyle yendi.

Bu nedenle Mesih İnanlıları da Mesih sayesinde Kötü olanı yenmiş bulunuyor. Artık kendilerini şer güçlerinden korumak için çeşitli muskalar, tılsımlar ve boncuklara başvurmazlar. Onların içlerindeki Tanrı’nın Ruh’unun, Şeytan’dan çok üstün olduğunu bilerek ve Tanrı’ya sığınarak İblis’e karşı dururlar, o da onlardan kaçar (I. Yuhanna 4:4; Yakup 4:7).

(İslama cevap.net’den alıntıdır)