Bana yazdığınız son yazınız okudum. yüreğime çok hitap etti. Özellikle annemle ilgili yorumlarınız! Minnettarım. ağlattınız beni tekrar. Bana söylediğiniz o değerli sözleriniz için…gerçekten de hakediyor muyum? sizden o kadar teşvik ve bereket aldım ki… Davetiniz için teşekkür ederim. İnşallah !! Bir gün sizi ve oradaki imanlı kardeşleri ziyarete gelebilirim. Daha önce hiç o taraflara gelmemiştim.

Yazınızı okudum ve bende aynı şeyleri yaşadığım için bir kaç şeyde ekleme ihtiyacı duydum. inanın bana bu sorunu yaşayan yalnız siz değilsiniz ? Hemen hemen çoğu imanlı kardeş aynı dertten şikayetçi. inşallah, maşallah,bismillah…
ilk iman ettiğim aylar da çok üzülyordum. kilise ihtiyarlarıma danışdım. ne yapabilirim diye. dediler ki ‘bu alışkanlıklar eskiden kalma olabili,ama dua et”. Ben hala daha ‘Inşallah, maşallah” derim. ama bir kişiye veya bir olaya çok kızdığım zaman ‘ALLAH ALLAH’ derim. En çok da bu lafım tepki çeker.

Bir gün kilisemde çoçuklara ders veriyordum. 7- 10 Yaş arası. ufaklığın birine fena halde kızdım “sen nasıl İsa’ nın çoçuğusun ? yakışıyor mu sana bu hareket? ALLAH ALLAH !”
O an çoçuk bana sınıfın ortasında ne dedi biliyor musunuz ?
‘Ögretmenim…:) Tanrı bize der ki; benim adımı boş yere ağzınıza almayın. yoksa siz 10 emiri bilmiyor musunuz?”
O an benim yüzümün ifadesini herhalde gözünüzün önüne getirdiniz. Ben de hemen dedim ki: “Coçuklar size gitar çalayım mı?’

Ne zaman sinirlensem, tam o kelime dilimin ucuna gelse son anda “HAYRET BİŞİ YAA…” diyorum. Ehh, kötünün iyisi sayılır genede :)
Ama yeni doğum yapmış kardeşlerin evine gidince, bebek severken tam ‘MAŞALLAH’ diyecekken, kafamı çevirip kilisemden bir büyüğüme bakıyorum. onlarda ‘olsun kızım de bu seferlik” diyorlar gülümseyerek. 2 Sene önce bir akşam burada çok fena yağmur yağdı, şimşekler patladı. Gök sanki delindi, bu yaşıma kadar böyle bir şey görmemiştim. Annemle evdeydik, evin içi gece o kadar aydınlıktı ki şimşek çakınca, güneş gözlüğü takmayı düşündüm. Evimin camının biri çatladı. Dedim ki: ‘Hah işte, İsa geliyor’ kendimi yere attım ve o an ne dedim biliyor musunuz ? Sizin cevabınızı duyar gibiyim ?
Kesin benim ‘MARANATA YA RAB!” dediğimi falan sandınız de mi ? ıhh, yok! Ben ‘BİSMİLLAH’ dedim. Var mı böyle bir şey? HAYRET BİR ŞEY YA!

Bir erkek kardeş anlatıyor: Bir akşam oğlu bıçakla oynarken baş parmağını boğum yerinden kesmiş. ‘o an oğlum 4 yaşında. elini öyle görünce BİSMİLLAH dedim ve kucakladığım gibi acile taşıdım’
işte böyle. Bu sorunlardan kurtulmak için galiba bol bol dua etmemiz gerekiyor. Inşallah yerine, Rab isterse.. Maşallah yerine, “Rabbim ömür versin”.. “Allah allah” yerine de … bunun yerine daha imanlı bir cümle bulamadım :)

şimdi bu durumda bir hristiyan istediği gibi yaşayabilir yani bunumu anlayalım.

Bana yazdığınız son yazınız okudum. yüreğime çok hitap etti. Özellikle annemle ilgili yorumlarınız! Minnettarım. ağlattınız beni tekrar. Bana söylediğiniz o değerli sözleriniz için…gerçekten de hakediyor muyum? sizden o kadar teşvik ve bereket aldım ki… Davetiniz için teşekkür ederim. İnşallah !! Bir gün sizi ve oradaki imanlı kardeşleri ziyarete gelebilirim. Daha önce hiç o taraflara gelmemiştim.

Yazınızı okudum ve bende aynı şeyleri yaşadığım için bir kaç şeyde ekleme ihtiyacı duydum. inanın bana bu sorunu yaşayan yalnız siz değilsiniz ? Hemen hemen çoğu imanlı kardeş aynı dertten şikayetçi. inşallah, maşallah,bismillah…
ilk iman ettiğim aylar da çok üzülyordum. kilise ihtiyarlarıma danışdım. ne yapabilirim diye. dediler ki ‘bu alışkanlıklar eskiden kalma olabili,ama dua et”. Ben hala daha ‘Inşallah, maşallah” derim. ama bir kişiye veya bir olaya çok kızdığım zaman ‘ALLAH ALLAH’ derim. En çok da bu lafım tepki çeker.

Bir gün kilisemde çoçuklara ders veriyordum. 7- 10 Yaş arası. ufaklığın birine fena halde kızdım “sen nasıl İsa’ nın çoçuğusun ? yakışıyor mu sana bu hareket? ALLAH ALLAH !”
O an çoçuk bana sınıfın ortasında ne dedi biliyor musunuz ?
‘Ögretmenim…:) Tanrı bize der ki; benim adımı boş yere ağzınıza almayın. yoksa siz 10 emiri bilmiyor musunuz?”
O an benim yüzümün ifadesini herhalde gözünüzün önüne getirdiniz. Ben de hemen dedim ki: “Coçuklar size gitar çalayım mı?’

Ne zaman sinirlensem, tam o kelime dilimin ucuna gelse son anda “HAYRET BİŞİ YAA…” diyorum. Ehh, kötünün iyisi sayılır genede :)
Ama yeni doğum yapmış kardeşlerin evine gidince, bebek severken tam ‘MAŞALLAH’ diyecekken, kafamı çevirip kilisemden bir büyüğüme bakıyorum. onlarda ‘olsun kızım de bu seferlik” diyorlar gülümseyerek. 2 Sene önce bir akşam burada çok fena yağmur yağdı, şimşekler patladı. Gök sanki delindi, bu yaşıma kadar böyle bir şey görmemiştim. Annemle evdeydik, evin içi gece o kadar aydınlıktı ki şimşek çakınca, güneş gözlüğü takmayı düşündüm. Evimin camının biri çatladı. Dedim ki: ‘Hah işte, İsa geliyor’ kendimi yere attım ve o an ne dedim biliyor musunuz ? Sizin cevabınızı duyar gibiyim ?
Kesin benim ‘MARANATA YA RAB!” dediğimi falan sandınız de mi ? ıhh, yok! Ben ‘BİSMİLLAH’ dedim. Var mı böyle bir şey? HAYRET BİR ŞEY YA!

Bir erkek kardeş anlatıyor: Bir akşam oğlu bıçakla oynarken baş parmağını boğum yerinden kesmiş. ‘o an oğlum 4 yaşında. elini öyle görünce BİSMİLLAH dedim ve kucakladığım gibi acile taşıdım’
işte böyle. Bu sorunlardan kurtulmak için galiba bol bol dua etmemiz gerekiyor. Inşallah yerine, Rab isterse.. Maşallah yerine, “Rabbim ömür versin”.. “Allah allah” yerine de … bunun yerine daha imanlı bir cümle bulamadım :)

Değerli kardeşim,
Gülümseyerek okudum yazınızı. Aklıma 17 Ağustos gecesi geldi. İstanbul beşik gibi sallanırken yaşadığım korku, o an aklımdan geçenler vs. Ben fena kitlenmiştim mesela hiçbirşey söyleyemiyordum. Sadece içimden defalarca Rab diyebilmiştim. Eşim, ben ve kardeşim kapının altına sığınmış bekliyorduk depremin birmesini. Ateist olan kardeşimin gıkı çıkmıyordu, ben içimden Rab diyordum başka birşey diyemiyordum. Eşim de ‘Allah allah ne oluyor ya bismillah’ demişti. Hatta çok uzun zaman eşimle dalga geçmiştim bismillah diyen hristiyan diye (hoş zaten o zamanlar eşim yalan söylüyormuş bu konuda ama..) Ben iman ettikten sonra çok çabuk aştım bu tür kelimeleri. İnşallah , maşallah çabuk gitti dilimden. Bismillah zaten pek demezdim, hatta hiç demezdim. Ama geçenlerde oğlumu yatırıken anneme söylendim bir sürü. Oğlum yatarken bismillah dedi, tokat yemiş gibi oldum duyunca. ‘Ama anne anneannem hep diyor ya yatarken ben de o yüzden dedim’ dedi. Çocuk sonuçta , öğrenecek zamanla. Ama benim sıkıntım annemle ve çevremle ilgili oluyor bazen. Zar zor bir dünya borca girerek tokiden ev aldım. Birkaç ay önce taşındım yeni evime. Birincisi ev tokiden diye çoğunluk AKP’li olduğumu düşünüyor ve bu beni çok rahatsız ediyor. İkincisi de başta annem teyzelerim falan tutturdular eve taşınınca mevlüt okutalım diye. Öfff savaş gibiydi… Bir gün dayanamayıp sesimi yükselttim yeter artık yıllar oldu kazıyın kafanıza ben Hristiyanım. Siz ölsem mezar taşıma da ruhuna el fatiha yazdırısınız kesin diye. O günden sonra ses çıkmadı. Hoş annem bir sürü duygu sömürüsü yaptı; ben 2 yıldır senin taşınmanı bekliyordum, hayal etmiştim mevlüt okutucam diye falan. Kıyamam O’na biliyor ya , şansını denedi ama izin vermedim. Bir sıkıntı da kandil günlerinde yaşıyorum. Gelen giden kandilin mübarek olsun diyor. Kısaca ‘sizin kandiliniz kutlu olsun’ diye geçiştiriyorum. Sonuçta çevremizdeki insanların çoğu müslüman, arada ağzımızdan kaçırmamız doğal, önemli olan kalbimizin ne dediği. Rab sizi bereketlesin, esen kalın.

Sayın kardeşim ben de Müslümanım ve aynı sıkıntıyı yaşıyorum. Neden şu duaları Arapça okuyoruz?

Saçma ! Çok saçma! Emevi Müslümanlıgından başka birşey değil! Araplardan nefret ediyorum!!! Neymiş efendim Arapça farklı dillere çevrildiğinde duaların anlamı değişirmiş Okunan Arapça duaların ayrı bir güzelliği varmış kalpleri titretirmiş.. E be güzel kardeşler! Arapçayla alakası yok anlamadıgın şeye nasıl için titresin Allah’a dua ederken anlayarak kalpten dua etmen lazım bre!

Ezanlar Arapça okunuyor. Atatürk Türkçe ezan okuttu diye adama din düşmanı diyorlar. Ne kadar garip insanlar yahu. Yahu bana söyleyin arapça okunan ezandan ne anlıyorsunuz? Ama bir Müslümanım ve günde 5 kere türkçe olarak ‘Haydi namaza’ diye ezan okunsa yemin ederim namaz kılma isteğim 5 kat daha artar. ‘Allah büyüktür Allah büyüktür! Haydi namaza, haydi namaza!’

İnsanın kalkıp namaza gidesi gelir. Ama illa arapça ! Araplar gibi giyinmeye teknolojiden uzak durmaya da çok meraklıkllar. Allah Arapların sonunu hayır etsin!

Aslında bende kingstongk arkadaşıma hak veriyorum. teyzem bir müslüman. ve benim hristiyan olduğumu biliyor. her cuma oturup yasin okur arapça. kendinden geçmiş bir vaziyette ağlayarak. ona anlayıp anlamadığını sorunca bana ” anlamıyorum ama böyle okununca sanki bana daha etkili gibi geliyor ” derdi.
Ayrıca kimseyi kırmak ve saygısızlık etmek istemem ama bazen camilerde hopörlör çok açık oluyor hele bir de hoca detone okuyorsa….
özellikle sabaha karşı arapça yüksek volümlü ezanlar beni çok ürkütüyor.
ama belki türkçe okunsa bilemiyorum yani…
ölen biri olunca, (duyuru maksatlı) camiden okunan dualar da içimi titretiyor. ne zaman birilerinin adını duysam hep ağlıyorum. Belki annem öldüğü gün, kendi balkonuma çıkıp, hocanın camiden o arapça duayı okuyup annemin adını ve adresimizi verdiği içindir…

Esen kalın kardeşlerim…

Herşeyin bir orjinal şekli vardır şüphesiz. Eğer dua ediyorsak, kendi ana dilimizde, içimizden geldiği gibi özgür bir şekilde etmeliyiz. Ezberlenmiş bir dua şekli zaten anlamsızdır. Hele bir de bu ezberlenmiş duayı anlamadığımız bir dilde, hissedemeden tekrarlıyorsak, o zaman çok daha anlamsızlaşır ve orjinalliği bize bir yarar sağlamaz.

Bana göre dua etmek Tanrı ile konuşmaktır. Konuşarak O’nu övmek, yüceltmek, teşekkür etmek, ihtiyaçlarımızı ve sorunlarımızı O’na iletmek demektir. Bu konuda sevgili İzmirligizem size katılamayacağım. Ama Araplardan sözederken onları küçümsemek, aşağılamak doğru bir şey değildir. Tanrı’nın yaratmış olduğu her insan çok değerlidir. Kutsal Kitap bizlere herkesi kendimizden üstün saymamızı ve onlara değer vermemizi buyurur.

Sevgiler
Suna

Sakallı demedim. İnsanları rahatsız ediyorlar ve pisler. Kucucuk cocukların ellerini kesiyorlar vs..vs.. Benim eski işimdeki patronum birşey anlatmıştı kendisi de Müslüman aynen anlattıgını yazıyorum:

”14-15 yaslarındaydık mahallede oyun oynuyorduk. Afganistan’dan gelen bir Arap vardı, kenarda sokakta namaz kılıyordu, sanki ev yok, camii yok. Adam Allahuekber dedı namazını kıldı, sonra gitti kenarda çişini yaptı geldi. Yine namaz kılmaya basladı.. Gittik konustuk.. Türkce biliyordu. Neden abdest almadıgını sorduk ve bize dedi ki: Bizim abdest almamıza gerek yok. Biz doğuştan abdestliyiz.”

Ve ben size soruyorum; Bir kadının erkeklerden kaçması, yüzünü kimseye göstermemesi, tokalaşmaması, erkeklerın bulundugu ortamdan kaçması ne derece doğru ve bir Din bunu nasıl öğütleyebilir? Ben Arap uydurması oldugunuı düşünüyorum. Çağrı filmini izleyen varsa görürsünüz Arabistan’daki Putperestler de örtünüyormuş eskiden. Imanlı insan dediğin tebessüm sahibi olmalıdır, sokakta Arap gibi giyinenlere bakıyorum, yüzlerinde hep bir ciddiyet hep bir kötü bakış, hiç bir gülümseme belirtis, meymeneti yok! Kuran’da yazılan pek çok delile dayanarak ve Kafadan uydurma olan bir kitabın bu kadar büyük kitlelere ulaşamayacagını düşünerek Müslümanlıgı bırakmıyorum. Araplar yüzünden dinimden soğudum. Anlamadıgım sözlere neden aglıyayım? Tvde başlıyor arapça birşeyler söylemeye,tamam Allah için söylüyor belki adamın sesi güzel belki güzel okuyor ama yok kardeşim, anlamıyorum.. olmaz böyle!