Kİlise Neden Zayıf?

( Prof. Dr. J. I. PACKER )

Günümüzde kilisenin zayıf olmasının en büyük nedenlerinden biri, Tanrı’ya O’nun yollarını ve O’nunla beraberlikte bulunmaya ilişkin bilgisizliktir. Olayın bu boyuta girmesinin iki nedeni vardır.

Birinci neden, imanlı düşünüşünün çağdaş ruha boyun eğmesidir. İnsanla ilgili abartılı düşünceler vardır; oysa Tanrı’ya ilişkin düşüncelere çok az yer verilmektedir. Çağdaş insan Tanrı’yı tümüyle inkar etmese bile O’nu bir kenara koyma eğilimindedir. Ne yazık ki çağdaş imanlılar da inançsız bir dünyada bir takım dinsel uygulamaları devam ettirmeye çalışarak Tanrı’yı kendilerinden uzak tutmuşlardır. Açık görüşlü insanlar bu yüzden kiliselerden tiksinti duyarak uzaklaşmışlar, Tanrı’yı kendi başlarına aramaya çalışmışlardır.Bu gibi kişileri kimse fazlaca suçlayamaz; çünkü kilise görevlileri Tanrı’ya teleskopun öbür ucundan baktıkları için O’nu cüce boyutuna indirgemiş, bunun sonucunda da ortaya cüce imanlılar çıkmıştır. Açık görüşlü insanlar bundan daha iyiysini isterler.Üstelik ölüm, sonsuzluk, yargı, canın büyüklüğü ve geçici kararların sonuçları gibi konular, çağdaş modanın dışında kalmıştır. Ne yazık ki imanlı kilisesi, sesini yükseltip unutulan konuları hatırlatmak yerine, bu konuları aynı şekilde küçümsemeye koyulmuştur. Çağdaş ruha verilen bütün bu ödünler iman yaşantısını öldürmek demektir.

İkinci neden imanlı düşünüşün çağdaş kuşkuculukla karışmış olmasıdır. Rönesansın doğacı mayası üç yüzyıldan beri Batı düşünüşünde kanser gibi yayılmaktadır. On yedinci yüzyılın Armincileri ve Deistleri, İnanç devrimcilerinin tersine tanrı’nın yeryüzüne doğrudan ve tamamen müdahale ettiğini inkar etmişlerdir. Teoloji, felsefe ve bilim, bu inkarı o zamandan beri güçlendirmiştir. Bunun sonucunda Kutsal Kitap ağır ateş altında kalmış, tarihsel hristiyanlık oldukça etkilenmiştir. İmanın temel gerçekleri sorgulanmaya başlamıştır. Tanrı gerçekten İsrail’i Sina dağında karşıladı mı ? İsa’nın normal bir din adamından ne fazlası vardı ? Müjde kitapçıklarında yazılı olan mucizeler gerçekten oldu mu ? Müjde kitapçıklarındaki İsa, hayal ürünü değil mi ? Sorunların hepsi bu kadar da değildir. Tanrısal esin ve iman kökenleriyle ilgili kuşkuculuk gerçeğin birliğiyle ilgili tüm düşünceleri yerle bir etmiştir. Birleşik insan bilgisiyle ilgili tüm ümitler bununla birlikte yıkılmıştır. İnsanın kişisel inancıyla dışsal dünya bilgisi arasına uçurum girmiş , Tanrı’nın yalnızca ruhsal dünyada bir yerde yaşadığı varsayılmıştır. Günümüzde Tanrı’ya ilişkin belirsizlik ve karışıklık ikinci yüzyılda hristiyanlığı yutmaya çalışan Gnostik düşüncelerinden çok daha beterdir.

Günümüzde teolojinin her zamnkinden daha güçlü olduğu söylenmektedir. Akademik uzmanlık ile basılan kitapların niteliği ve niceliği açısından bu belki de doğrudur. Ancak teolojinin kiliseyi müjdenin temel gerçeklerinde tutma konusundaki çabası hiç bu denli zayıf ve çelimsiz olmamıştır. Doksan yıl önce C. H. Spurgeon, Baptistlerin Kutsal Yazı, kefaret ve insanın geleceğine ilişkin cılızlılığını ” düşük not ” vererek değerlendirmişti. Günümüz protestanlılığında Tanrı’ya ilişkin düşünceleri bir araştırsa, herhalde ” sınıfta kaldı ” diye bir yorum getirirdi.

” Yollar üzerinde durun ve bakın, iyi yol neresidir diye eski yolları sorun ve onda yürüyün ve canlarınıza rahat bulursunuz. ” ( yer. 6:16 ) C. S. Lewis ‘le aynı fikirdeyim: ” Benim gibi hayal güçleri itaatlerini aşanlar, iyi bir cezayı hak ederler. İçinde bulunduğumuz durumlardan çok daha yüksek düzeylere ulaştığımızı hayal ederiz. Başkalarına da aslında hiç ulaşamadığımız yüksek düzeylere ulaştığımızı söyleriz. Böylece hem onları hem de kendimizi aldatırız. ” İman yaşamı hakkında yazan bütün yazarlar, Lewis’in sözlerine ağırlık verseler iyi ederler.” İman ettim ve bu nedenle konuştum ” diye yazılmıştır. Aynı iman ruhuna sahip olarak biz de inanıyor ve bu nedenle konuşuyoruz. ( 2. Ko. 4:13 )