Evet insanlar doğar doğmaz günah işlemezler. Günah için de belli bir akıl olgunluğuna erişmesi gerekir. Ama hiç şüphesiz o yeni doğmuş bebek ileride günah işleyecek. Müslümanlar nedense biz hristiyanlar herkes günahkardır dediğimizde hemen bebekleri söylüyorlar. Bir bebek nasıl günahkar olur. Ama bebekken zaten günah nedir bilmez. Aklı başında değildir. Ne zaman kendi benliğinin farkına varır, kararlarını bilerek vermeye başlar o zaman günah işlemeye de başlar. Bu tüm insanlar için geçerlidir. Herkes günah işliyor. Kök günah deriz biz buna. Günahlı, hastalıklı bir ruhla doğarız. Bu ruha, bu karaktere o bebek de sahip, ve bu nedenle günah işleyecek. İnsan kusurludur. Adem ve Havva’nın günahından sonra İnsan iyiyle kötüyü bildiğinden beri, günah işliyor. Ama atalarımızın bu ilk günahından önce günahsızdılar.Tanrı’nın ilk yaratışında ki günahsızlıkla yaşıyorlardı. Ne zaman isyan ettiler, ne zaman yasak meyveyi yiyip gözleri açıldı, günah da o zaman insanlığa kalıcı bir hastalık gibi geçti. Kimse günahsız olduğunu veya hiçbir zaman günah işlemediğini söyleyemez. Neden? Bir kişi bile (Rab İsa Mesih hariç) günahsız olduğunu, Tanrı’nın yüzüne bakıp da cesaretle söyleyemez. Durum böyleyken neden insan günahkar olarak doğar ve günahkardır dediğimizde bunun böyle olmadığı söyleniyor. Günah da kalıtsal hastalık gibi İlk Atalarımız olan Adem ve Havva dan biz geçti. Bu nedenle onlar Aden bahçesinden kovulduklarında, biz de kovulduk. Kimse Aden bahçesini görmedi değil mi? Göreniniz var mı? Ne de Yaşam Ağacından yemeye devam eden Adem ve Havva çocukları, var mı? Demek ki insanoğlu atalarının yaptıklarından etkileniyor. Nasıl ki annem ve babam, her ikisi de kalıtsal hastalığa sahipken ben de aynı hastalığa çaresizce sahip oluyorsam, tüm insanlar da bu ilk insanların yaptığı her iyi ve kötü şeye ortaktır. Dolayısıyla iyiyi ve kötüyü bildikleri için biz çocukları da iyiyi ve kötüyü biliyoruz. Bu nedenle, bu sebepten dolayı Tanrı nasıl onları cezalandırıp, Aden de kalmalarına izin vermediyse, artık O’nun (Tanrı’nın) sesini, yüzünü göremediyse, ruhsal bağları nasıl koptuysa,artık yaşam ağacının meyvesini yiyemeyip ölümsüz ellerinen alınmışsa, her doğan bebek de aynı durumdadır. Tıpkı ataları gibi.

Biz insanların ruhu, benliği günah işlemeye meyillidir demek az kaçıyor, aslında mutlaka günah işler. Bebekken değil ama 14 yaşında işler. Öyle ya da böyle işler. Biz bu kök günaha sahibiz. Günahkar bir öze sahibiz. Hiç günah işlemeyen insanın olmayışı bunun en açık göstergesidir.Bu nedenle insanlar günahkar halleriyle kesinlikle Rab’bi göremezler. Bilemezler. Ama Rab bunu istemiyor. Bizi kendi huzuruna çıkarabilecek kudrette ve güçte olduğunu Mesih’i bizim uğrumuza feda ederek gösterdi. Bu insanoğluyla Tanrı arasında, Tanrı’nın gerçekleştirdiği bir BARIŞ ANTLAŞMASI için bir ön ve değiştirelemez maddesidir. Rab insanoğlunun günahlarını bağışlıyor ve insanlara kutsal ve içinde günah kesinlikle barındırmayan, pak, tertemiz, esenlik kaynağı olan Kendi Ruhunu içimize yerleştirmeyi vaad ediyor ve nitekim Barış Antlaşmasının değiştirilemez ve ön koşul olna maddesini kabul edenlere ve imzalayanlara vereceğini söylüyor. Bu antlaşmayı imzalayanlar bu vaadin gerçekliğine şahitlik eder. Biz buna şahitlik ederiz. Ön ve değiştirilmaz koşul Rab’bin kendisi olan ve bizi kurtarmak için kendini feda eden bedende görünümü olan İsa Mesihi günahlarımızı bağışlatan kurban olduğunu ve bizim yerimize günahlarımızın bedelini ödediğini kabul ettiğimizi ve dolayısıyla tek kurtarıcımız ve Kralımız olduğunu kabul ettiğimizi açıklamaktır. Ve diğer madde ise günahkar olduğumuzu, kendi gücümüzle değil ama Rab’bin istemiyle kusursuz olabileceğimizi kabul edip, tüm işlediğimiz günahlardan tövbe etmektir.Böylece tekrar Aden bahçesinde olduğu gibi Rab’bin sesini duyabilecek, O’nun sözlerini işitebileceğiz. Ama günahkar olmadığını kabul etmeyen hiçbir yürek, ya da kendi gücüne ve kutsallığına güvenen yürekler Rabbin lütfuna erişemeyecektir. Kurtuluş alçakgönüllüleredir. Gerçekten günahkar olduğunu kabul edenleredir.

Sayın Kelebek,

Değişik yazılara yaptığınız yorumlarınızı okudum. Siz apaçık bu sitede İslâm tebliği yapıyorsunuz. Öyle değil, böyledir diyorsunuz.

Şunu bilmenizi isterim ki, bu sitedeki neredeyse herkes; sizin okuduklarınızı okuduktan, bildiklerinizi öğrendikten sonra, İslâm’dan vaz geçti ve Hristiyan oldu. Hristiyan olanlar, İslâm’ı bilmiyenler değil. Okuyup ne olduğunu öğrenenlerdir.

Bu yüzden, karanlığınızla bizi aydınlatmamanızı rica eder; tebliğinizi yapacak daha cahil insanlar bulmanızı tavsiye ederim.

Hristiyanlığı öğrenmek istiyorsanız ve bu konuda sorularınız varsa, bu Forum’da kalabilirsiniz. Biz İslâm’ı öğrenmek isteseydik, o zaman biz size gelirdik. Sizin sitelerinizi ziyaret ederdik.

Saygılar.

Biz birden çok Tanrı’ya inanmıyoruz. Bu sizin anlayışsızlığınızdan kaynaklanan bir yorumdur. Bir Tanrı inancı Tevratta ve İncilde her zaman vurgulanır. Siz Tanrı’yı kısıtlıyorsunuz, Tanrı sonsuzdur diyorsunuz ama sonsuzluğunun sonucu olan bir şeyi kavramayı reddediyorsunuz. Yani Tanrının Hem Mesih’in bedeninde yeryüzüne geldiğini ama aynı anda da Göklerde ki Tahtında Tüm alemleri yönetmeye devam edebileceğini, hakim olmaya devam edebileceğini kabul etmiyorsunuz. Bu imansızlıktır. Sizin buna itirazınız imansızlığınızdan ileri geliyor. Bize bu nedenle suçlayamazsınız, şirk koşanlarla bir tutamazsınız, putperest inanca sahip olduğumuzu söyleyemezsiniz. Çünkü açıklıyoruz, öyle değildir.

Ve size yazmış olduğum bir önce ki cevabı anlayarak okumadığınızı da cevabınızdan anlıyorum. Rab sizi bu düşüncenize, inancınıza göre yargılayacak. Ve bu yargınıza göre ne yazık ki günahlarınız olduğu gibi duracak, günahkar ruhunuz da değişmeyecek ve bir tek günahı olan bile cehenneme gidecekse sizin de oraya gideceğiniz ve sonsuzca orada kalacağınız da gerçek olacaktır. Bunun böyle olmaması için, Rab’bin LÜTUF YILI henüz bitmemişken, Rab’bin MESİHİYLE gelen lütfunu ve merhemetini kabul edin. Reddetmeyin.

Sayın Araf,
Yazdığım cevabın neresi çok sert bir üslupla yazılmış? Ne de kendimi çok beğenmiş biriyim. Son günlerde bazı yaşanan şeyler evet biraz sabır sınırlarımı aşmış bulunmaktadır ama burası hristiyan inancını savunan bir forumdur. Burada bizim inancımıza sadıranlar, küçük düşürenler, adeta alaya alarak, cevapları hiç yorumlamaya bile ihtiyaç duymadan gözü kapalı cevap yetiştirenler için cevaplarım ,size göre bazı kişilere göre sert olabilir. Ama yazdığım şeyler benim düşüncemden kaynaklanan şeyler değildir. Gerçeklerdir! Gerçekler de acı olabilir. Bir günahkara, işlediği günahtan tövbe etmediği sürece kurtulmayacağını söylediğim de, bu benim düşüncemden kaynaklanmaz. Ne de kıskançlığımdan ya da kendimi beğenmişlikten, Rab’bin sözlerinden kaynaklanır. Söyler misiniz gerçekler ne zaman söylenebilir? Herkese cici görünmek için, bizimle ilgili, mesih inancıyla ilgili yanlış ve taraflı tanıtan, nakleden, çarpıtıp yanlış yönlendiren (bu forumda) kişilerin yorumları karşısında sessizce durup gerçekleri söylemeyeyim mi?

Her türlü karşı cevap için zannederim ki benzer şeyi yazacaktınız. Neden siz benden daha yumuşak üslubunuzla hiç bilgilendirmiyorsunuz. Ve artık bence siz de biraz olsun büyümelisiniz. Sürekli birinci sınıf öğrencisi gibi kalıyorsanız bir terslik vardır. Ve her türlü sorunda, ben daha yeniyim deyip kendinizi ayırmanız da doğru değil. Ve bu haldeyken de biz cevap yazanları, hele ki bu cevaplar bizim sözlerimizden değil ama Rab’bin kendi sözlerinden kaynaklandığı halde eleştirmeniz de doğru gözükmüyor. Burada ki kimsenin sırf kendinin ne kadar kutsal olduğunu göstermek amacıyla yazı yazmadığını bilmelisiniz. Çünkü Mesih imanlısı içinde bu tür duygular barındıramaz. Yazılan sözler Rab’den ise bu tür bir yorumda kesinlikle bulunamayız. Çünkü dediklerinde hile yoktur. Hepsi Rab’bin kelamındandır, diğer yandan yazarlar ile ilgili, “yazanı da uyguluyor mu ki başkalarını eleştiriyor” deyip bir kenara atıp,” kendini beğenmiş bir egoisttin düşünceleri” diye de eleştirmeye hakkınız olmadığını düşünmüyorum. Uygulasa veya uygulamasa nereden bilebilirsiniz ki. Ayrıca sizi neden etkilesin. Sözlere bakın. Bu sözler Rab’bin sözlerimi, değil mi? Rab kötülerin ağzından da peygamberlik sözleri döktürdü. Kişilere bakıp neden siz yargı yapıyorsunuz. İçerisinde ki sözlere, uyarılara, ve bunların doğru olup olmadığını düşünmeniz gerekmez mi? Ayrıca bir kardeş diğer kardeşin sözleri için, hele ki hiç görmediği, yakinen bilmediği bir inanlı ile ilgili ikiyüzlü ya da egoist tanımında bulunup yaftalayamaz. Kişileri bırakın. Sözlere bakın. Ve bu sözlerin Rab’bin de uyarıları olup olmadığına bakın. Mesih de bir imanlı olarak ben sizin imanınızdan şüphe duyamam. Kardeşim olduğunuz için de içimde kötü hisler barındırmam. Tek isteğim imanda yeni olan kardeşimin her geçen gün büyümesi ve Rab’bin Ruhunu tecrübe etmesidir.