“Zina ya da ahlaksızlık etmiyorlar; yalancı tanıklıkta bulunmuyor,aldatıcılık yapmıyorlar, ne de kendilerinin olmayan bir şeye göz dikiyorlar. Anneye ve babaya saygı gösteriyorlar ve komşularına iyilik ediyorlar. Aralarından herhangi biri yargıç olduğunda, doğru ve adil kararlar veriyor.

İnsanın benzeyişinde yapılmış putlara tapmıyorlar.

Başkalarının kendilerine yapmalarını arzulamadıkları şeyleri , onlar da başkalarına yapmıyorlar ve putlara adanmış etlerden yemiyorlar. Kendilerine baskı yapanlara iyilik ediyor, onları dost ediniyorlar. Düşmanlarına karşı iyi davranıyorlar. Karıları, ey kralım, bakireler gibi pak, kızları ise uslüplü ve namuslular.Kocaları ve erkekleri ise yasal olmayan cinsel temastan ve pislikten kaçınıyorlar ve gelecek hayatta bunların ödülünü almayı ümit ediyorlar..

Birbirlerini seviyorlar; dulun gereksinimlerini görmezden gelmiyorlar ve öksüze vahşice davrananın elinden kurtarıyorlar onu. Elinde var olan, var olmayana veriyor, bunu yaparken karşılık beklemiyor ya da gururlanmıyor.Hristiyanlar bir yabancıya rastladıklarında, onu evlerine getiriyorlar ve gerçek bir kardeşmiş gibi onunla birlikte seviniyorlar. Sadece kan bağıyla ilişkili oldukları kişilere kardeş demiyorlar, fakat Ruh'ta ve Tanrı'da bağlı olduklarını da kardeş diye çağırıyorlar. Aralarındaki yoksullardan biri bu dünyadan ayrıldığında, her biri, kendi gücüne göre, ölen kişinin cenaze töreni için katkıda bulunuyor. Eğer aralarından herhangi birinin Mesih'in uğruna hapise düştüğünü ya da baskı gördüğünü öğrenirlerse, hepsi bir bütün olarak bu kişinin ihtiyaçlarını karşılıyor ve eğer mümkünse onu kurtarıyorlar ve tekrar salıyorlar. Aralarında yokluk çeken olduğunu gördüklerinde ve bu kişilere yardım edecek güçleri olmadığında, yoksulun ihtiyacı olan gereksinimi karşılamak için iki ya da üç gün oruç tutuyorlar.