TÖVBE NEDİR? NASIL OLUR?

Tanrı günah sorununu tüm ciddilikle tanıtarak günaha karşı göksel bir sunu ve fidye sağlamıştır. Mesih İsa’nın haç üzerinde kurban edilmesiyle bu göksel sunu sağlanmıştır, Haçta uygulanan kefaret tüm insanlığın suçunu kapsayacak niteliktedir. İnsanın günahı Tanrı’yı aşırı derecede üzer. Bu nedenle Mesih’i aynen bir suçlu gibi haça çıkardı. Tanrı’nın tüm evrene buyruğu şudur: Günahlı günahlı olduğunu görmeli, kabul etmeli ve suçlarının cezasına karşılık göksel fidyeden yararlanmalıdır. Tanrı kötü ve günahlı kişiyi ancak bu yolla suçlarından arıtır ve iyi bir insan yapar.

Günahlı durumunu kavrayabilen kişinin atacağı ilk adım Tanrı’nın katında tövbe etmektir. Tövbe insanın sağduyuya kavuşmasıdır. Sürüklendiği bozuk yoldan, günahlı yaşamından vazgeçmesidir. Günahı, bedenin isteklerini, şeytanın çekiciliklerini bırakıp Tanrı’ya doğru gerekli adımı atmasıdır. İşlemiş olduğu tüm günahlardan pişmanlık duyup iyilik ve kutsallık yaşantısına yönelmelidir. Eski günahları fidye ödeyerek ancak Tanrı silebilir. İsa Mesih’in kan kefareti tek geçerli sunudur. Tanrı’nın insan tarafından saygısızlıkla kırılan kutsal Yasa’sı ancak bu yolla korunur.

Kurtuluş irade ile, dinsellikle, yada iyi işlerle kazanılamaz. Bu göksel iş insanın kendi başarısı değil, Tanrı’nın kayrasıdır (inayet). İnsana düşen sorumluluk, İsa Mesih’in sunusuna iman etmek ve günahlarından tövbe etmektir. Bu, günahlı insanın kendi ana dilinde Tanrı’ya yakarması ve Mesih’in af sağlayışını dilemek yolu ile olur. Günahlarından arıtılan kişinin içtenlik taşıyan bir güvenlik doğar, Tanrı Sözü’nün gerçekliği ortaya çıkar.

Somut tövbe çok zor bir davranıştır. Nedeni, insanoğlunun gururudur. Ona günahlı oluşu hatırlatılınca keyfi kaçar. Bir sürü dinsel alışkanlıkları ve gelenekleri hiç söylenmeden yerine getirir; ama günahlı olduğunu açıklamaya ve tövbe etmeye pek yanaşmak istemez. Bu onun onuruna dokunur, benliğini ezer, bencil duygularını yerer! Ama Tanrı’nın herkese buyurduğu ve beklediği davranış budur. İnsan, kesin olarak günahlı olduğunu anlayıp tövbe etmeden Tanrı’ya yaklaşamaz. İsa Mesih şöyle der:

‘Ne mutlu yaslı olanlara! Çünkü onlar teselli edilecekler’ (Matta 5:4).

Davut peygamber şu açıklamada bulunur:

‘Senin kabul ettiğin kurban alçakgönüllü bir ruhtur, Alçakgönüllü ve pişman bir yüreği hor görmezsin, ey Tanrı’ (Mezmurlar 51:17).

‘Giysilerinizi değil, Yüreklerinizi paralayın Ve Tanrınız RAB`be dönün. Çünkü RAB lütfeder, acır, Tez öfkelenmez, sevgisi engindir, Cezalandırmaktan vazgeçer’ (Yoel 2:13).

Tanrı günah sorununu insan anlayışını aşan bilimsel ve gerçekçi açıdan değerlendirir. Bu nedenle, yarattığı insanı bu sorun hakkında titizlikle düşünmeye çağırır. Günahların bağışı yalnız bu yaşamda olur. Günahları içinde ölmüş bir kişinin ne tövbe ne de af edilme olanağı kalmamıştır. Öldükten sonra o insan için edilen dualar, ruhu için verilen yemekler veya yapılan hayırlar kesinlikle işe yaramayacaktır. O kişinin kurtulmasını sağlamayacaktır.

Tövbe yaşamda bir kez olan bir kez olur, belirli ay veya mevsimlerde değil! İnsan günahlı olduğunu bilip Rab’bin önünde kırılmalı, İsa Mesih’in haç üzerinde onun da günahları için öldüğüne iman etmelidir. İsa Mesih tüm dünyanın günahları için kurban edilen Tanrı Kuzusu’dur. O’na iman eden kurtulacaktır. Tanrı, İsa Mesih aracılığıyla kurtuluş yolunu bizlere açmıştır. Günahın yıkıcılığını anlayabilen ve ondan kurtulmanın gereğini kavrayabilen insana ne mutlu!