İRADENİN TUTSAKLIĞI

İradenin tutsaklığı insanın sorumluluğunu ortadan kaldırmaz bu düşüşün bir sonucudur.İnsan düşüşle birlikte günahtan uzak kalabilme yetisini kaybetmiş günahın tutsagı olmuştur. İlk kilise önderlerinden Chrysostom, Origen,Jerome Greklerin ve Romalıların Belirlenmişlik(insanın soyundan veya sosyal durumundan dolayı günahtan sorumsuz oldugunu düşünmek) öğretisine karşı iradenin özgürlüğünü vurgulamışlardır. Fakat farkında olmadan insanın seçim yetisini Kutsal Kitaba aykırı boyutlara taşımışlar ve bunun sonucunda insan günahının ve suçluluğunun gerçek değerini göremez olmuşlardır.Agustine ileriki tarihlerde bu konunun savunucusu olmuş ve kalıtsal günahlılık kavramını ikinci plana atan Pelagius ile çekişmiştir. Pelagius kalıtsal günaha inanmamış ve insanı günahsız yaşayabilme yetisi olduğunu savunmuştur. Agustine insanın doğruluk yetilerini kaybettiğini ne Tanrıyı arayabileceğini nede Tanrı lütfu olmadan kurtulamayacağını fark etmişti İrade doğruluktan özgür fakat günaha köle bir durumdaydı .İrade Tanrıdan ayrılmakta özgür fakat Tanrıya dönme konusunda tutsak bir durumdaydı (sadece gidişi olan bir yol gibi).

İlerleyen tarihlerde Reform önderlerinden Luther bu konuda Erasmus ile çekişmiştir. Luther tamimiyle günaha köle durumumuzu iyice ön plana çıkarmış Tanrıyı seçme ve onu yüceltme konusunda her zaman başarısız olacağımızı , Tanrı lütfu olmadan kurtuluşun olamıyacagını açıkca anlatmıştır.Yapmamız gereken Merhametli Tanrıya günahlarımızı getirip af dilemek ,tövbe etmek ,Tanrının içimizdeki işleyişini kabul etmektir.

Düşüşün sonucu Westminster Uzun ilmihalinde şöyle açıklanmıştır. ”İnsanın içine düştüğü konumun günahlılığı, Adem in işlediği ilk günahın getirdiği suçluluktan, ilk konumunda sahip olduğu doğruluğun yitirilmesinden ,doğasının bozulmasından,bu bozulmanın sonucu olarak her zaman için iyilik yapamaz duruma, iyilik yapmaya tamamen isteksiz ve iyiliğe tamamen karşıt ve kötülüğün her türüne eğilimli hale gelmesinden ibarettir.”


Kaynak kitap hristiyan inancının temelleri
MONTGOMERY BOİCE