Eğer Tanrı Sevgiyse neden insanlar acı çekiyor? Neden bunu durdurmuyor?

Bu cevaplanması mümkün olmayan bir soru. Hayatta esrarengiz olan o kadar çok şey var ki, ne yazık ki, bunların cevaplarını bilmediğimizi itiraf etmek zorundayız. Tanrı hakkındaki anlayamayacağımız o kadar çok şey var ki; bunun nedeni de O’nun bizden çok daha üstün, akıllı ve güçlü olmasıdır. Fakat hayattaki diğer karanlık bölgelerdeki gibi Kutsal Kitap bu kısmı da aydınlatıyor.

Tanrı’ya olan iman olmasa acı, anlamsız ve çözülmesi çok güç bir düğüm olur. Acı Çekmek İnsan Günahı Yüzünden Olabilir. Sarhoş bir sürücü yoldaki insanlara anlatılması imkansız acılar yaşatabilir. Hitlerin kendini beğenmişliği ve aç gözlülüğü milyonlarca insanın trajik ve acı dolu yıllar geçirmesine neden oldu. Tanrı bizi yarattığında her birimize özgür bir irade verdi. İşte bu bizi insan yapar ve böylelikle sevebilir ya da nefret edebilir, yardım edebilir ya da incitilebiliriz. Bu olmadan bir robot ya da makineden hiçbir farkımız olmazdı ve sevemezdik.

Bu mükemmel hediye (özgür irade) kötülük yapmak için defalarca kullanılmıştır. Bizim yaptıklarımız insanları iyi ya da kötü bir şekilde etkiler. Acı çekmenin başka bir nedeni insanın kusurlarından kaynaklanabilir. Hiçbir erkek ya da kadın mükemmel değildir. Bu yüzden hastalanıyor, yaşlanıyor ve ölüyoruz. İşte bu yüzden özürlü çocuklar doğuyor. Bu Tanrı’nın işi değil. O, anne babaları cezalandırmıyor, O hastalık göndermiyor. Tüm hastalıklar bu günahkar dünyanın bir parçasıdır; biz de öyleyiz. Tabii ki, herkes gibi Hristiyanlar da!
Acı çekmenin nedenlerinden biri insanların hataları olabilir. Annelerin Thalidomide adında bir hap kullanması sonucunda yüzlerce çocuk sakat doğdu. Bu trajediden Tanrı’yı sorumlu tutamayız. Tanrı’yı cehalet ya da umursamazlık yüzünden meydana gelen felaketlerden de sorumlu tutamayız. Acılar doğal felaketlerin sonucu da olabilir. Günah dünyayı da etkiledi ve ne yazık ki doğal dengeyi altüst etti. Bu nedenle de depremler, sel felaketleri ve bunun gibi olaylar dünyanın belirli yerlerinde etkilidir. Bu bölgelerde yaşayan insanlar böyle felaketlerle hep karşı karşıyadır.

Kutsal Kitap’ta u çıkmış bir ulus ya da kişinin Tanrı tarafından cezalandırıldığını anlatan birçok bölüm vardır. Fakat Tanrı acı çektirmez. Kendi Oğlu’nun bizim günahlarımız için acı çekmesine izin verdi. Tanrı sevgi ve adaletle hareket eder. Hiçbir zaman yanlış yapmaz. Sonu başlangıcı görüdüğü gibi görebilir.Resimli bir örtünün arkasından bakan insanlar gibiyiz, bir sürü iplik gibiyiz, bir sürü iplik görürüz fakat resmin bitmiş halinin sadece silik görüntüsünü seçebiliriz.

Tanrı zamanla sınırlı değildir. Dualarımız hemen ve istediğimiz şekilde yanıtlanmadığından Tanrı’ya kızıyoruz. Tanrı duaları duyuyor ve yanıtlıyor, fakat yol ve zamanı kendisi belirliyor. Nedense Tanrı’nın bizi daima kazalardan ve hastalıklardan koruyacağına dair bir inanç taşıyoruz. Tanrı acı çekmemizi bazen bir deneme olarak kullanıyor ve imanımızın derinliğini ölçüyor. Acı çekerken gösterdiğimiz tepki, imanda büyüdüğümüz ya da tam tersi uzaklaştığımızı açıkça belli eder. Tanrı bizimle birlikte acı çeker. Yanımızdadır, kabullenmemizi sağlar, acıyla yaşayıp acıyı yenmemiz için gücüyle beraber bizim irademizi ve kararlılığımızı kullanır. Acı insanları Tanrı’ya yaklaştırır. İsa’ya iman edenler acı tarafından ezilmeyi kabul etmezler, çünkü O’nun çarmıhtaki ölümünü izleyen görkemli dirilişin sadece bir başlangıç, en iyisinin ise gelmekte olduğunu bilirler