EVRENSELLIGIN KÖKENLERI

'Bu topraklardaki kültürel zenginliğin farkına varılmasını istedim'

– Peki ya Süryaniler? Onlar da dolayısıyla bu çokkültürün içinden çıktılar, değil mi?- Tabii. Anadolu, inanılmaz bir zenginlik taşıyor. Süryaniler de Anadolu kültürünü zenginleştiren halklardan biri. Süryaniler, Aram dilini kullanıyorlar. Kendilerini Nuh Peygamber'in torunları olarak görüyorlar. Nuh Peygamber'in torunu Aram'ın soyundan olduklarını söylüyorlar. Bu soyun içinden Hıristiyanlığı seçenlere Süryani deniyor. Uzun süreden beri Anadolu'da yaşamışlar. Hâlâ Antep'te olsun, Antakya'da, Mardin'de, Diyarbakır gibi illerde çok az da olsa varlıklarını sürdürüyorlar. Farklı bir halk. Ne Rumlara benziyorlar, ne Ermenilere, ne de Kürtlere… Tanırsanız çok seveceğiniz insanlar. Anadolu'nun öteki halkları gibi çok çalışkan, alçakgönüllü insanlar. Türkiye için çok önemli renklerden bir tanesi Süryaniler. Ben biraz da bu kaybolmakta/yok olmakta olan bu halkı da en azından kayda geçirmek istedim, tıpkı Beyoğlu Rapsodisi'nde kaybolmakta olan Beyoğlu'nu kayda geçirdiğim gibi….- Ve yine İstanbul ana mekân olarak karşımıza çıkıyor. Belki kitaptaki şu cümleyi, bunun sebebi olarak açıklayabilir miyiz: “Bu şehirde işimiz hiçbir zaman bitmez.”?

– Herkesin dilinde Avrupa!.. Oysa bu toprakların tarihine, derinliğine baksalar, Avrupa'da aradıkları evrenselliğin kökenlerini bulacaklar. Halbuki…

– Çok haklısın! Burası üç bin yıl önce NewYork'tu bir anlamda. Mezopotamya dünyanın merkeziydi. Akadça konuşuluyordu. Uluslararası bir dildi Akadça! Uygarlık burada büyüyordu, buradan Antik Yunan'a geçti, sonra Ortaçağ ardından Rönesans. Ama önce Sümerler, Mısır, Anadolu uygarlıkları. Bunu biz bilmiyoruz, Batılılar ise unutturmak istiyor. Ama unutmayacağız, unutturmayacağız da.