Rekarnasyon insan ruhunun asla ölmediğine, yok olmadığına olan inançtır. Kısacası insan ruhu, beden öldükçe başka bir bedene geçmesidir. Bu inanış İsa’dan önce 800 yıllarında Hindistanda ortaya çıkmıştır. Rekarnasyon klasik Budaismin ve Hinduizmin can noktasıdır. Rekarnasyon her ne kadar çok eski, antik çağlara uzanıyorsa da Hinduizm inanışında görülmektedir.

Orijinal formunda rekarnasyon bir ruhun hiç yok olmadan bir bedenden ötekine geçip, bitip tükenmeyen bir daire oluşturduğuna inanılır. Öyle ki ruh bir bitkide ya da hayvanda kendini gösterebilir.Modern görüşte ise ruh insan bedenlerinde hiç bitip tükenmeyen bir yolculuktadır.

‘Karma’ anlayışı da rekarnasyon ile çok yakın bir ilişki içindedir. Karma etki ve tepki kuralıdır. Karma inancina göre bir insanin geçmis bedende yaptığı iyilikler ya da kötülükler kişinin bugünkü hayatının nasıl olacağına karar veren etkilerdir. Bundan da öte kişinin bu hayatta yaptıkları bir sonraki hayatın tohumlarıdır.

Kısacası ne ekersen onu biçersin felsefesi sadece bu günkü hayatla sınırlanmaz aksine sonsuza kadar uzanır. Bu karma nerdeyse tüm uzak doğuda insanların ümitsizce ve kaderlerine razı bir hayat sürmelerine neden olur. Hayatları bitmez tükenmez acıların devamı ve tekrar doğuş ile biçimlenmektedir. Bu bitmeyen Karma yüzünden rekarnasyon kötülük problemine çözüm getirmezken sadece kendi kendini kurtarmanın hiç durmaksızın daha iyi biri olmaya çalışmaktan geçtiğini öğretir. Modern batı rekarnasyonunda ise amaç Tanri ile birleşip, Tanrılaşmaktır. Modern rekarnasyon ruhun yüceliğinden bahsederken Kutsal Kitaba ait kişisel, tek Tanrıyı red etmektedir.

Karma ile Kutsal Kitap inayet konusunda tamamiyle ayri görüşlere sahiptir. Kutsal Kitaba göre bağışlanma ve sonsuz yaşam sadece İsa Mesih’in ölümü ve dirilişine olan inanç ile gercekleşebilir. Kurtuluş sadece İsa Mesih’in yaptıklarındadır bizim değil. Rekarnasyon ve karma düşüncesi İbraniler 9:27 ile tamamiyle karşıt görüştedir.

‘Bir kez ölmek, sonra da yargılanmak nasıl insanların kaderiyse, Mesih de birçoklarının günahlarını yüklenmek için bir kez kurban edildi. İkinci kez, günah yüklenmek için değil, kurtuluş getirmek için kendisini bekleyenlere görünecektir“ .

Pavlus ruhun başka bir bedene geçmediğini ama yargıyı beklediğini açıklamaktadır. Pavlus, ölünce imanlıların İsa’nın huzuruna gideceğine dair söz vermektedir.

2 Korintler 5:8 “Cesaretimiz vardır diyorum ve bedenden uzakta, Rab`bin yanında olmayı yeğleriz.”

Çok açıklıkla görürüz ki Kutsal Kitap rekarnasyona izin vermemektedir.