Geriye dönüp bakıyorum
Koyu, kopkoyu bir karanlık
Üzüntülerle, sıkıntılarla dopdolu bir geçmiş
Örülü kinle, nefretle
Karışık, karmakarışık duygularım, mantığım
Orada görüyorum kendimi
Bir köşeye büzülmüş
Elleri acik, gözleri yalvarışla dolu
“Sevgi, dostluk, mutluluk” dileniyor sessizce insanlardan
Kimse donup de bakmiyor bile bu zavalli kucuge
Kibritçi kız gibi her kibrit tanesiyle
Umudunu, sevgisini insanlara yitip gidiyor
Yerini sonsuz bir kin kaplıyor
Ölmek, bu aciyi bitirivermek istiyor..
O da ne???
Işıl ışıl bir el uzaniyor usulca
“Çocugum, bana gel, benden ye, benden iç
Sosuz yaşam senin, gel”
Diyor sevgi dolu yumuşak bir ses
Çocuk kaldırıyor eğik başını
Nur icindekine uzatiyor elini
Eli eline deger değdiğinde
Her şey siliniveriyor
Acilar, uzuntuler, sikintilar,
Nefret, kin, ölüm,
Yok artik o küçük kalpte
Çocuk yaşaminda ilk kez
Hissediyor mutlulugu
Yavaşça kaldırıyor bu El onu o düştüğü yerden
İşte öyküm budur..
O coçuk artik biliyor ki
Asla yanlız değildir bu koca dünyada
Ve birgün o Elin sahibiyle
Cennet denilen yerde
Sonsuz yaşama sahip
Rabbe yeni ilahiler söyleyerek
Sonsuzluklar boyunca mutlu
Hamdlar edecek Kutsal Baba'ya…..

temmuz 1984

---

AFFETMEK, başkalarının neden olduğu yaraların İYİLEŞMESİDİR! Kızgınlık sizi alçaltırken, affetmek sizin büyümenizi sağlar. Sevgi sabreder, sevgi dayanır, sevgi affeder!!!