Mesih'in Baba'yla olan ilişkisini gösteren başka bir ayette şu soru sahneye çıkıyor: “Her şey Oğul'a bağlı kılınınca, o zaman Oğul da her şeyi, Kendisine bağımlı kılan Tanrı'ya bağımlı olacaktır. Öyle ki, Tanrı her şeyde herşey olsun” (1. Korintliler 15:28). Burada kullanılan “bağımlı olma” (veya boyun eğme) fiili, Mesih'in Baba'ya eşit olmadığı anlamına değil, rollerin farklı olduğu anlamına gelir. Bağımlı olmak, aşağı olmak anlamına gelmez.

Bu konuyu düşünün. Tanrı'nın, insanların günahlarını kefaretle kurtarması için, bir kişi'nin Kendisini ölüme bağlı kılması gerekirdi. Bu görevi, günaha sınırsız kefaret sağlama yeteneği olan yetkin bir insan ancak başarabilirdi, çünkü insanlık için kanını dökmesi gerekecekti. Tanrı sadece kusursuz kurbanları kabul ettiğinden, Mesih'in yetkin olması gerekiyordu. Bunu kim yapabilirdi? Yalnızca Tanrı. Ve Tanrı'nın Kendisi olan Oğul, bizler için kanını dökmüştür (Elçilerin İşleri 20:28). Bu görevin başarıya ulaşmasını sağlayan anahtar kelime “itaat” kelimesidir .

İşte, tek bir suç, bütün insanların makûmiyetine yol açtığı gibi, bir doğruluk eylemi de bütün insanlara yaşam veren aklanmayı sağladı. Bir adamın sözdinlemezliği yüzünden birçoğu günahkâr kılındığı gibi, yine bir adamın söz dinlemesiyle bir çoğu doğru kılınacaktır (Romalılar 5:18, 19).

Mükemmel insan olarak Mesih'in, Tanrı'ya itaat etmesi ve Tanrı'nın insanlığı kurtarma plânını yerine getirmesi gerekiyordu. İnsanlığı, Tanrı'yla olan sonsuz ayrılığından kurtarmak için İsa, Baba Tanrı'nın plânına gönülden boyun eğmiştir.

---

Rab İsa, sana iman ediyorum. Beni korkutan herhangi bir şeyin beni ezmeyip,
sana itaat etmeme engel olmaması için, imanımda beni destekle! Kilisene eşlik et,
kilisenle beraber kal, çobanların ve müminlerin imanını güçlendir.
Senin yardımınla kutsal Adını, duymak istemeyenlere bile duyuracağız!