Doğanın ışığı, her şey üzerinde Rab ve Kadir olan, iyi olan ve herkese iyilik yapan ve bu nedenle tüm yürekle, ve tüm canla, ve tüm güçle korunması, sevilmesi, övülmesi, çağırılması, güvenilmesi ve hizmet edilmesi gereken bir Tanrı olduğunu göstermektedir. Ne var ki; gerçek Tanrıya sunulan ibadet biçimi, Tanrı’nın kendisi tarafından belirlenmiş ve kendi açıklanan isteği ile sınırlanmıştır, öyle ki O’na, insanların hayal gücüne ve insansal şekillerle yada Şeytan’ın ileri sürdüğü gözle görülen nesnelere yada Kutsal Yazı’da tanımlanmayan başka herhangi bir biçimlerde tapınılmaz.

Dini tapınış yalnızca Tanrı’ya Baba, Oğul ve Kutsal Ruh’a sunulmalıdır ve yalnızca O’na sunulmalıdır, meleklere azizlere yada başka bir yaratığa sunulmaz ve düşüşten bu yana ne bir aracı olmaksızın; ne de Mesih dışında başka herhangi birinin aracılığı ila yapılabilir.

Şükranla birlikte sunulan dua, dini tapınışın özel bir parçası olup, Tüm insanlarca yapılması Tanrı tarafından şart koşulmuştur ve kabul edilmesi için Oğul ismiyle, Ruh’un yardımıyla , O’nun iradesine uygun olarak, anlayış, saygı, alçak gönüllülük, içtenlik, iman ve sevgi ve katlanışla; ve eğer sesli bir şekilde yapılıyorsa, kişi tarafından bilinen bir dilde dua edilmelidir.

Kutsal Yazılar’ın tanrısal bir korkuyla okunması, söz’ün anlayış iman ve saygıyla Tanrı’ya itaat ederek vicdanen dinlenmesi ve doğru bir şekilde vaaz edilmesi, lütuf dolu bir yürekten mezmurlar söylenmesi ve ayrıca Mesih tarafından verilmiş sakramentlerin doğru bir şekilde verilmesi ve layık bir şekilde alınması, olağan dini tapınışın parçalarıdır.

Ne dua, ne dini tapınmanın diğer kısımları artık Müjde’nin altındadır. Bunun yanında ne de Müjde’ye bağlıdır, ne de tapınışın yapıldığı yer veya yönetildiği hedef onu daha kabul edebilir kılar. Fakat Tanrı’ya her yerde, ruhta ve gerçekte; gündelik bir şekilde aile içersinde olduğu gibi özellikle bir kişi kendi başına tapınmalıdır; bu nedenle daha güçlü olarak genel toplantılarda Tanrı’ya tapınılmalıdır, -ki bu toplantılar Tanrı tarafından Söz yada ilahi takdiri aracılığıyla yapılır- kişiler bunları yapmaya çağırıldıklarından tüm bunlar dikkatsizce yada bilinçli olarak ihmal edilmemeli yada bırakılmamalıdır.

Genel olarak, Tanrı’ya tapınış için uygun bir zaman diliminin bir kenara ayrılması doğanın yasası olduğundan, Tanrı’da Söz’nde, olumlu ahlaki ve kalıcı bir buyrukla tüm çağlardaki tüm insanları buna bağlıyarak, özellikle yedi günden birini, Şabat günü olması ve Kendisine takdis edilmesi için belirlemiştir ki bu da dünyanın başlangıcından Mesih’in dirilişine dek haftanın sonuncu günü olmuş ve Mesih’in dirilişinden beri haftanın birinci günü olmak üzere değiştirilmiştir, -ki Kutsal Yazılar’da buna Rab’bin Günü adı verilir- ve dünyanın sonuna dek Hıristiyan Şabat’ı olarak tutulmalıdır.

Bu nedenle, kişilerin yüreklerini uygun bir şekilde hazırlamasından ve güncel işlerini daha önceden ayarlayıp, düzenlemesinden sonra yalnızca tüm işlerinden, sözleriden , ve dünyasal iş ve etkinliklerine ilişkin düşüncelerinden gün boyunca kutsal bir dinlenmeye çekilmeyesiyle değil, fakat tüm bu zamanı toplu ve kişisel Tanrı tapınışında ve yapılması gerekli olan ve diğer merhamet eylemleri yapmakla geçirmeleriyle bu Şabat , Rab’be takdis edilmiş olur.

---

Rab İsa, sana iman ediyorum. Beni korkutan herhangi bir şeyin beni ezmeyip,
sana itaat etmeme engel olmaması için, imanımda beni destekle! Kilisene eşlik et,
kilisenle beraber kal, çobanların ve müminlerin imanını güçlendir.
Senin yardımınla kutsal Adını, duymak istemeyenlere bile duyuracağız!