Organize olmuş hristiyan aktivitesi seven bir kişi kısa zamanda her günkü sıradan işinin onun ” gerçek ” misyonunu engelleyen bir faktör olarak görecektir ve kendini sıradan günlük işine adamış olan biri, dini bir işin son derece ağır bir görev olduğuna karar verecektir. Kimse iki efendiye kulluk edemez.

İki efendiye kulluk etmeye çalışmak, ikili düşünceye ( çelişkiye ) yol açar. Kendi günlük işlerinin kalıcı bir önemi olduğuna şüphesi olan bir inanlı çalışmadığı zamanlarda hayatını kilise aktiviteleri ve programları ile aşırı şekilde doldurur. Bari bireylerim tanrı katında önemli olsun der gibi. Tanrı’ya gerçekten hizmet edebileceği bir hristiyan kuruluşuna elindeki işim tüm hevesini kaybederek girmeyi hayal edebilir. Böyle bir insan için günün saatleri yetmez. O kendisinin Tanrı için yeterli hiçbir şey yapamadığı düşüncesi ile üzülerek yaşar, çünkü en iyi zamanlarının çoğu ona ruhsal açıdan verimsiz görünür. Böyle bir bakış açısı onu anlamlı veya anlamsız kavramlar arasında, ruhsal ve dini olmayan kutupları arasında bırakır.

İkili düşünceye ( çelişkiye ) sahip olan inanlılar işlerindeki bu belirsizlik dalgalarıyla savrulabilen hassas kişilerdir. Cevaplanmayan sorular şüphe uyandırır ve bunlar iş yerinde inancın yapabileceklerini zayıflatır. ” Çağrılmış olanlar ” Tanrı’nın hizmetinde çağrılmamış olanlardan daha değerli değil mi ? Sıradan bir iş insanı dünya ile yakın bir temasa getirip, kötülüğün tehlikelerine daha fazla yaklaştırmaz mı ? İmanla yaşamak ücretli bir işte çalışıp yaşamaktan daha ruhsal değil mi ? Kutsal Yazılar bize ikili düşünceye sahip bir insanın tüm yaşamında yaptıklarında değişken olacağını söyler ( Yakup 1: 8 ).

Peki o zaman biz bu çelişkiyi nasıl bırakabiliriz ve hayatımızı iş konusunda beraber nasıl tek bir düşüncede olabiliriz ? Değişmezliği, istikrarı nerede bulabiliriz ? Problemimiz vizyondur. Çoğumuz işimizi insanların dini öğretilerinde resimlendirildiği şekilde görürürz. İş vizyonumuz dünyasal, insansal, insan merkezlidir. Tek düşüncede olmak ve değişmezlik sadece Tanrı’nın verdiği vizyon sayesinde sağlanır. ( Larry PEABODY )

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.

Eski Antlaşma rahiplerinin yaptığı ve öğrettiği kutsal ve bayağı ayrımlardan bazıları nelerdir ? Belki en iyi bilineni, Tanrı’nın kutsal günü olarak ayrılan Şabat Günü’dür.

Diğer altı gün sıradan dünyasal amaçlar içindir : Böylece onlar dini olmayan günlerdir. Yiyecekler arasında da bir ayrım vardır. Bazıları temiz bazıları temiz değildir ( Lev. 11:17 ). Yerler de kutsal ve bayağı şeklinde ayrılırdı. İsraillilerin tapınma çadırlarında , tapınaktaki gibi ” en kutsal yerleri ” vardı.

Görev konusunda bile Eski Antlaşma kanunlarında kutsal ve sıradanlık birbirinden ayrılır. Sayılar 16’da Korah, Musa’yı ve Harun’u kendilerini sıradan İsraillilerin üzerinde görevlere koyardı. Korah, ” her bireyin kutsal olduğunu ” iddia ederdi. Musa ” Rab kimin kutsal olduğunu açıklayacak ve o kişiyi huzuruna çağıracak ” şeklinde cevaplardı. Bir sonraki gün Tanrı Musa ve Harun’a “Bu topluluğun arasından ayrılın da bir anda yok edeyim” dedi ( Say. 16:21 ). Musa ve Harun cemaati esirgemesi için Tanrı’ya yalvardı. Sonuçta sadece Korah ve onun sadık isyancıları görev konusunda Tanrı’nın seçmesi için şikayet edip günah işlediklerinden dolayı yok edildiler. Fakat Yahudi yasasının kutsal / bayağı şeklindeki ayrımları sadece geçicidir.

Eski Antlaşma’daki, Tanrı’nın insanları, ” Bunun gibi , bizde ruhsal yönden çocukken dünyanın temel ilkelerine bağlı olarak yaşayan kölelerdik. Ama zaman dolunca Tanrı Yasa altında olanları özgürlüğe kavuşturmak için kadından doğan Yasa altında doğan öz Oğlunu gönderdi. Öyle ki bizler oğulluk hakkını alalım. ” ( Gal. 4:3-5 ).

Tanrı’ya övgüler olsun. Zaman dolmuştur. Tanrı’nın Oğlu tüm kirliliklerden zaferle çıkmıştır. Sonuç olarak Mesih’in Ruhu bir kişide yaşadığında o kişinin tüm hayatı temiz ve kutsal olarak görülmeli. Yeni Antlaşma’nın ışığının üzerlerine parlamasıyla Eski Antlaşma’daki ayırımlar kaybolur. ( Laryy PEABODY )

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.

İncil, Tanrı’ya tam gün hizmet eden inanlılarla diğer sıradan iş yapanlar arasına kutsal-bayağı çizgiler koymamıştır. Aslında İncil ” tam gün inanlı hizmeti “ diye bir kavramda içermez. İncil’de hizmet için farklı yeteneklere sahip olmamıza rağmen, inanlıların Tanrı’ya hergün hizmet vermesi gerektiğini öğretilir.

Şu bir gerçek ki, bazı inanlılar müjdeyi yaymak için ayrılmışlardır. Rom. 1:1, Elç. 13:2 . Fakat bu ayrılma her zaman sıradan işten tamamıyla kopma anlamına gelmez. Pavlus müjdenin yayılması için ayrılmıştı. Ancak bir meslekte çalışarak kendini destekliyordu. Bu ayrılma kutsal ve kutsal olmayan arasında bir ayrımı ifade etmez. Tanrı’nın tüm insanları Mesih’in kutsallığını paylaşırlar. Böylece tüm inanlılar Tanrı’nın onları kullanması için ayrı tutulmuşlardır. Bu kutsal olanların arasından Tanrı müjde için çalışacak olanları seçer. ” Ayrılmak ” için kullanılan sözcük grekçe özgün metinde Rom. 1:1 ve Elç. 13:2’de kullanıldığı gibi kutsallık için kullanılmaz.

Müjdecilik işi ve sıradan bir iş arasında fonksiyonel bir fark vardır. Ama Tanrı’nın önünde kabul edilebilirlik için hiçbir fark yoktur. Müjdeciler devlet memurları ile karşılaştırılabilirler. Bu memurlar, güvenilir bilgi sağlaması için tüm ulusta çalıştırılırlar ( Özellikle tarım ile ilgili bilgiler için ). Onların işleri gelişmiş tarım metotlarının kullanımlarını geliştirmektir. diğer insanlar zamanlarını çiftçiliğe adarlar. Hem çiftçi hem de memur tarımsal üretkenlik seviyesini artırarak devlete yönelik aynı amacı paylaşırlar. Aynı şekilde Tanrı inanlıların bazısını müjdecilik için bazısını da hayatın sıradan mesleklerinde çalışmak için seçer. Her inanlı işini kutsal olarak görmelidir. Her inanlı Tanrı için tam gün çalışmalıdır. Her ne şekilde olursa olsun herbirimiz Tanrı’nın büyük amacı olan Mesih’in bedeninin, kilisenin geliştirilmesinde katkıda bulunmaktayız.

Kutsal Yazılar’da Tanrı çalışmanın anlamını açıklamıştır. Tüm işler, yer silmek ya da bir şirketi yönetmek olsun, anlamlıdır. Tanrı’nın anladığı gibi bizim işin anlamını anlamamız çok önemlidir. Büyük hızla değişen günümüz dünyasında eski değerlere meydan okunmaktadır.

Dünyada çalışma ahlakı saldırı altındadır. Çoğu insan kendi mesleğini aşağılar. Sıradan işlerde hiçbir anlam görmezler ( bulmazlar). Peki o zaman dünya çalışmanın gerçek anlamını kiliseden almazsa nasıl anlayacak ?

Tanrı’nın halkının sıradan bir işi ikinci sınıf ve müjdecilikten daha önemli olarak görmeleri düşünülemez bir olaydır. Biz inanlılar Tanrı’nın insanlar için olan planını dünyaya açıklamalıyız. Çoğu insan hayatlarının büyük kısmını sıradan işlerle geçirirler. İnanlı olarak görevimizin en büyük parçası, insanlara Mesih’in yaptıklarının ışığı altında işlerinin anlamını görmelerine yardımcı olmaktır. Onlara söylemek yeterli olmayacaktır, bunu onlara hayatımız ile göstermeliyiz.

Daniel’in hayatında, kutsal yazılar sıradan bir işte çalışan adamın hayatının Tanrı’ya ne kadar yücelik getirdiği resmedilir. Hepimizin yaşadığı şekilde Daniel’de tanrısız bir çevrede yaşıyordu. Putperestler onu ” İlahların ruhu kendisinde olan ” ( Daniel 5:11 ) diye tarif etmişlerdir. Daniel, dünyasal bir idarenin altında çalışmasına rağmen tek bir efendiye hizmet etti. Kendisinin en verimli olduğu zamanlarda insanlara hizmet verip, çalışmadığı zamanlarda ise Tanrı’ya hizmet verme olayı yoktu. Bu durum dünyasal işvereni Kral Darius tarafından fark edilmiş ve ” Sürekli kendisine kulluk ettiğin Tanrı’n ” diyerek Daniel’i onaylamıştır ( Daniel 6:20 ). Biz dünyada çalışanların Babil diye bir yerde bir devlet memuru olan ve tek düşüncelilikle Tanrı’ya kulluk etmiş olan Daniel’in hayatından öğreneceğimiz çok şey vardır. ( Larry PEABODY )

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.

Büyük Babil İmparatorluğunun kralı Nebukadnessar, Yahuda’nın kralı Yehokim’in hüküm sürdüğü üçüncü yılda Yeruşalim’i kuşatmıştır. Şehir düşmüştür ve Nebukadnessar aralarında iyi görünüşlü zeki, genç Yahudilarda bulunan bir çok yurttaşı kendi kraliyetinde hizmet etmesi için götürmüştür ve sonra diğer sürgünlerle birlikte Daniel ve arkadaşları Babil’e sürülmüşlerdir. Olaya dığal yönünden bakarsak Kudüs’ten Babil’e olan bu geçiş Tanrı’nın çağrısına en uzak şeydi.

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.:elsalla:

Müjde’de, saf ve bozulmamış olan bir dinin anlamı olarak ” Baba Tanrı’nın gözünde temiz ve kusursuz olan dindarlık kişinin, öksüzlerle dulları sıkıntılı durumlarında ziyaret etmesi ve kendini dünyanın lekelemesinden korumasıdır ” demiyor mu ?

Peki, gün be gün Tanrı’nın adamını kendi sıradan işine götüren nedir ? Para ? Şöhret ? Bu dünyaya cennet kurmak için yapılan bir girişim mi ? İsa buna net bir cevap vermiştir: Siz önce O’nun egemenliğinin ve O’ndaki doğruluğun ardından gidin, o zaman size tüm bunlar verilecektir ” ( Mat. 6:33 ) İşimizde , hayatımızın her alanında olduğu gibi, kendi lütfumuzla değil, Kralın lütfunda hizmet etmeliyiz.

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle kalsın.:elsalla:

Toplumumuzda yaratıcı eylemlere saygı göstermemek düşünülemez. Eğer bir mimar müthiş bir bina tasarlarsa herkes onu ödüllendirir, belki de üzerinde isminin yazılı olduğu bronz bir plaket ile. Televizyon programlarının sonunda emeği geçen yazarların, yapımcıların, kostümleri tasarlayanların ve müzikleri besteleyenlerin adlarını görürüz. Adamın biri gidip de bir yazarın telif hakları saklı olan kitabına kendi ismini koyarsa yasaları çiğnemiş olur ve cezaya maruz kalır. Bir kişinin çalışmasının başka bir kişiye yalnış olarak atfedilmesi, birinci kişinin haklı olarak sahip olduğu övgüyü çalmış olur.

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.:elsalla: